نقش عوامل اجتماعي در احساس امنيت در نواحي روستايي (مطالعه مورد: جنوب استان تهران)

احساس امنيت موضوع مهمي است كه امروزه براي تداوم رشد و توسعه و افزايش انگيزه كار و فعاليت در جوامع مورد توجه قرار گرفته است. اين موضوع در نواحي روستايي به دليل ماهيت فعاليت و توليد در اراضي پراكنده و وسيع اهميت مضاعفي دارد. مطالعه حاضر با هدف ارزيابي نقش عوامل اجتماعي در احساس امنيت روستاييان جنوب استان تهران به اجرا درآمد. جامعه آماري اين تحقيق كليه افراد بزرگسال (بالاي 18 سال) سه شهرستان ورامين، شهر ري و شهريار ساكن در نواحي روستايي در سال 1393 مي‌باشد. حجم نمونه با استفاده از آماره كوكران 380 نفر تعيين و افراد مورد مطالعه با استفاده از روش نمونه‌گيري چند مرحله‌اي در 24 روستا انتخاب و مورد پرسشگري قرار گرفتند. روايي صوري پرسشنامه با كمك چند نفر از اساتيد و محققين يك مرحله پيش‌آزمون مورد بررسي قرار گرفت و پس از اعمال اصلاحاتي مورد تاييد واقع شد. همچنين پايايي مقياس‌هاي تحقيق شامل ‌احساس امنيت برابر 0.724 ، همچنين سرمايه اجتماعي و رضايت از زندگي به ترتيب 0.676 و 0.695 به دست آمده است. به منظور بررسي ارتباط عوامل اجتماعي مرتبط با احساس امنيت از ضرايب پيرسون، اسپيرمن و اتا متناسب با مقياس متغيرها استفاده شد. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد احساس امنيت در بعد اقتصادي در بازه صفر تا چهار، 1.95، بعد اجتماعي 1.76، بعد جاني 3، بعد مالي 1.9 و بعد ناموسي 1.96 مي‌باشد. همچنين نتايج تحليل همبستگي‌ها نشان مي‌دهد متغيرهاي سرمايه اجتماعي، عملكرد پليس، رضايت از همسايگان، رضايت از شغل، ساعات استفاده از تلويزيون با احساس امنيت داراي ارتباط مثبت و متغيرهاي ميزان استفاده از ماهواره، تعداد درگيري، تعداد وقوع قتل، تعداد دفعات مشاهده بازداشت و تعداد خودكشي در روستا با متغير وابسته ارتباط منفي دارند.