كاربست علم روانشناسي محيطي در معماري و طراحي شهري با تاكيد بر اصول و معيارهاي طراحي مجتمع‌هاي مسكوني

امروزه توجه به جايگاه علوم رفتاري در طراحي شهري و معماري و چگونگي تاثيرگذاري فضا بر بروز رفتار انساني از جمله مواردي است كه نيازمند بررسي و بازبيني مفهومي و عملياتي است كه ترسيم كننده جايگاه واقعي علم روانشناسي محيطي در طراحي معماري باشد. در واقع آشنايي طراحان شهري با دانشهايي همچون علوم رفتاري و روانشناسي محيطي مي تواند اين امكان را براي طراحان فراهم كند تا منطبق بر نياز و فرهنگ استفاده كنندگان، فضاها را طراحي كنند و بر اين اساس شرايط لازم براي زندگي مطلوب براي كاربران شهري از فضاها فراهم آيد. با توجه به رشد جمعيت و شهرنشيني و اينكه در پژوهشهاي انجام شده، به جنبه هاي روا نشناختي و رفتارهاي مرتبط با اين رويكرد كمتر پرداخته شده است، لذا در اين تحقيق تلاش شده پيوند ميان حوزه هاي روانشناسي و معماري و بالاخص طراحي شهري با مبنا قرار دادن جايگاه روا نشناسي محيطي در معماري و اهميت شناخت ارتباط بين محيط و طراحي (به ويژه طراحي شهري) مدنظر قرار گيرد. روش تحقيق اين مقاله، توصيفي - تحليلي است كه از روش فراتحليل و تحليل محتوا نيز براي بررسي تحقيقات و پژوهشهاي مربوط به اين موضوع استفاده كرده است. در پايان نيز اصول و معيارهاي مهم در طراحي مجتمع هاي مسكوني و نكاتي چند در اين رابطه مورد اشاره قرار گرفته است.