بررسي و واكاوي انسان شناسي فضاهاي زيستي با تاكيد بر فضاهاي خانگي

اين مقاله به بررسي تاثيرات فرايندها و تحولات فرهنگي معاصر مانند مدرن شدن، جهاني شدن، رسانه اي شدن، گسترش تكنولوژي هاي ارتباطي و اطلاعاتي، تحول خانواده، عرفي شدن، تكنولوژيك شدن و رشد فردگرايي - برخانه و مفهوم آن مي پردازد. خانه از ديدگاه اقتصادي نوعي «كالا»، از ديدگاه هنري «نماد»، از ديدگاه جامعه شناسانه «نهاد»، از ديدگاه مهندسي و معماري «بنا» يا ساختمان، از ديدگاه شهرسازي «فضا» و از ديدگاه انسان شناختي نوعي «فرهنگ» است كه تمام ابعاد مذكور را دارد. درك خانه و جايگاه آن در نظام روابط اجتماعي مردم و جامعه نيز با درنظر گرفتن تمامي وجوه نمادين، نهادين، امكان پذير مادي و زيباشناسانه خانه يا همان «فرهنگ خانه» است. در انسان شناسي اين شيوه جامع يا همه جانبه نگريستن به امور انساني و اجتماعي را «رويكرد كل نگر» مي نامند. «فرهنگ خانه» همچنين دربردارنده ريشه ها، كاركردها و الگوهاي فرهنگي مسكن در هر جامعه معين است. در بخش «فرهنگ خانه: ريشه ها، كاركردها و الگوها» اين مفاهيم را به مثابه چارچوب نظري مطالعه مي شود. در اين مقاله به بررسي ابعاد انسان شناختي فضاهاي زيستي و خانه در رويكرد فضاهاي خانگي و ادراك هاي فرهنگي از مسكن پرداخته مي شود.