الگوي مديريت شهري در مقابله با ونداليسم شهري؛ نمونه موردي منطقه 20 شهر تهران

همه جوامع، با شدّت و ضعف متفاوت به نوعي با نمودهاي ونداليسم و پيامدهاي منفي اين آسيب شهري درگير هستند. زندگي روزمره هر شهروندي در برخورد با نمودهاي رفتاري ونداليستي توأم است. با شناخت عوامل موجبه اين رفتار ها مي توان تا حدّي اقدام به پيشگيري و يا كنترل وقوع آن نمود. ممكن است اين رفتارها تحت تأثير مسئله‌ي اجتماعي موازي ديگري به نام احساس اجحاف و بي عدالتي باشد كه در پيوند با مسئله احساس محروميت است. يعني احساس محروميت اقتصادي، اجتماعي و خدماتي. چه بسا اين نارضايتي از توزيع خدمات شهرداري با تخريب اموال عمومي از سوي شهروندان- به مثابه اعتراض يا بيان خشمي پنهان- با يكديگر مرتبط باشند. با توجه به توضيحات فوق اين تحقيق درصدد است تا مشخص كند كه انواع مختلف از محروميت اقتصادي، اجتماعي و نيز محروميت از خدمات شهري به چه ميزاني بر گرايش به ونداليسم تأثيرگذار است. در اين مقاله به سوالات زير پاسخ داده مي شود: چگونه مي توان با طراحي مناسب منظر شهري در منطقه 20 حضور وندال ها و ناهنجاري هاي اجتماعي را در فضاي شهري كنترل كرد؟ ميزان ارتباط شاخص هاي منظر شهري و ونداليسم در محدوده مورد مطالعه چگونه مي باشد؟ نظام مديريت مناظر شهري و نهادها و سازمان هاي مرتبط با آن چگونه مي تواند بر كاهش اين رفتارهاي تخريب گرانه در محدوده مورد مطالعه تاثير بگذارد و آن را كاهش دهند؟ در پايان نيز راهكارهايي در جهت الگوي مديريت شهري در مقابله با ونداليسم شهري مورد اشاره قرار مي گيرد.