ضرورت آموزش كارگاهي در توانمندسازي دانشجويان شهرسازي در كاربرد دانش از منظر مدل هاي يادگيري سازنده گرا

كاربردي نبودن دانش آموخته شده در محيط دانشگاه عامل اصلي خلأ بين حرفه و آموزش در بسياري از رشته ها است. در رشته شهرسازي با توجه به تلفيق دو حوزه نظر و عمل ضمن آموزش دانشجويان شهرسازي اين فرصت فراهم است تا دانشجويان بتوانند دانش آموخته شده در كلاس هاي نظري را مورد تجريه، تحليل و ارزيابي قرار داده و آن را بصورت ساخت هاي ذهني انسجام دهند و سپس در موقعيتي شبه واقعي در كارگاه هاي عملي به كار برند. بنابراين مي توان ريشه ضعف دانش آموختگان شهرسازي در انتقال دانش به حرفه را در فرايند آموزش آنها جستجو نمود. با توجه به رقابتي شدن محيط هاي حرفه اي و خواست كارفرمايان براي بكارگيري نيروهاي حرفه اي، توانمند سازي دانشجويان در امر انتقال آموخته هايشان ضرورتي جدي دارد. مزيت ها، ضرورت و اهميت وجود آموزش هاي عملي در برنامه درسي شهرسازي و همچنين كيفيت هاي مورد انتظار از كارگاه هاي عملي شهرسازي ابتدا در آثار نظريه پردازان آموزش شهرسازي و سپس از منظر مدل هاي يادگيري سازنده گرا مورد مطالعه قرار گرفته است و راهبردهاي اصلي در اين باره براساس مدل هاي يادگيري سازنده گرا پيشنهاد گرديده است.