بررسي شبكه ارتباطي مترو تهران و بازنگري ساختار توپولوژي شبكه كلان شهري

بررسي ساختار شبكه هاي ارتباطي سيستم هاي حمل و نقل عمومي و اصلاح آن همواره مي تواند به بهبود خدمات شهري كمك كند. يكي از وسايل نقليه عمومي پركاربرد در شهر تهران، خطوط مترو است. در اين تحقيق به منظور بررسي شيوه اصلاح شبكه ارتباطي مترو معيارهاي افزايش پايداري سرويس ها، افزايش پايداري شبكه ارتباطي با ديگر سازمان ها، ارتقاء سطح امنيتي، افزايش پهناي باند و ارتقاء سرويس پايش و مانيتورينگ در نظر گرفته شده است. با بهره گيري از معيارهاي فوق الذكر، دو رويكرد « بهينه سازي با افزايش تجهيزات فعال» و « افزايش تجهيزات غير فعال» بررسي و باهم مقايسه شده اند. براي جمع آوري داده ها از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. بعد از توزيع پرسشنامه در بين كارشناسان شركت مترو، با استفاده از آزمون هاي آماري، ميزان اثرگذاري هر يك از معيار ها در دو روش ذكر شده بررسي شده و در نهايت نتايج حاصل و پيشنهادات لازم ارائه شده است.