تبيين مدل نظري ارتقاء حس مكان در طراحي معماري و شهر

امروزه موضوع حس مكان و احساس تعلق به مكان، از محورهاي مهم در ارزش بخشي به بافتهاي شهري و معماري بناها خاصه ابنيه تاريخي است كه ضرورت برانگيزش احساس تعلق، همخواني رفتار و همگرايي در بافت را براي مرمت مناسب در راستاي كمال بخشي و حقيقت دهي به بافت و طراحي شهري را نشان مي دهد. بر اين اساس در اين مقاله به موضوع تبيين مدل نظري ارتقا حس مكان در طراحي شهري و معماري خاصه مرمت بناها و ابنيه تاريخي پرداخته شده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي است كه از ابزار گرداوري داده مبتني بر مطالعات كتابخانه اي و اسنادي استفاده شده است. در پايان نيز به اين نكته اشاره شده است كه در زمينه اصالت بخشي به بافتهاي تاريخي مبتني بر ارزش هاي موجود در بافت و ايجاد حس تعلق به مكان كه روح مكان را نيز در بر دارد، بهترين درك از حفاظت ميراث فرهنگي، دركي « فرهنگي- اجتماعي» است كه تنها يك «تمرين تكنيكي» نيست و خيلي از اعمال « اوليه و ثانويه» را در مداخلات فيزيكي را شامل مي شود. براي اين بررسي ها، مهم است كه زمينه هاي پروژه حفاظت ميراث فرهنگي از قبيل اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي، جغرافيايي و مديريتي بطور جدي و عميق بعنوان محصول مصنوع مورد بررسي قرار گيرد.