بررسي عوامل موثر بر ادراك كيفيت عرصه‌هاي همگاني شهر مشهد

عرصه هاي همگاني شهري به‌عنوان فضاهاي حضور شهروندان و مكاني براي كنش و تعاملات شهروندي و فعاليت‌هاي شهري هستند و لذا بسياري از عملكردهاي جامعه شهري در آن ها بروز مي يابد. از اين رو سلامت اجتماعي شهروندان وابسته به كيفيت و كارايي عرصه همگاني شهري مي‌باشد. عرصه همگاني با كيفيت و مورد پذيرش مردم، جايي است كه كاربران آن را ترجيح مي‌دهند، انتخاب مي‌كنند و استفاده از آن تداوم دارد. چنانچه قابليت هاي عرصه همگاني درك نشود و يا متناسب با نيازها و تمايلات مردم و كاربران آن نباشد، افراد ترجيح مي‌دهند حضور خود را در عرصه همگاني به حداقل برسانند يا دست به تغيير و انتخاب بزنند. ادراك قابليت‌ها و كيفيت‌هاي عرصه همگاني فرآيند هدفمند دريافت اطلاعات ارسال‌شده از محيط ساخته شده توسط افراد جامعه است و بنابراين تابعي از شرايط و متغيرهاي محيطي و نيز ويژگي‌هاي فرد ادراك‌كننده مي‌باشد. هدف اين مقاله توجه به كيفيت عرصه هاي همگاني شهر مشهد و درك قابليت هاي آن ها در تسهيل مراودات اجتماعي مي باشد. بنابراين، با تكيه ‌بر رويكرد پديدارشناسانه تعامل بين انسان و محيط در درك قابليت عرصه هاي همگاني و با استفاده از تئوري زمينه اي به بررسي رفتار كاربران عرصه هاي همگاني كلانشهر مشهد پرداخته است. نتايج به‌دست‌آمده از آزمون همبستگي اسپيرمن نشان مي دهد در درك كيفيت عرصه هاي همگاني رابطه اي قوي و معني‌دار بين تمايلات متأثر از ويژگي هاي فردي و اجتماعي كاربران و ادراك معاني محيط ساخته شده وجود دارد. همچنين مشخص شده است متغيرهاي سن، جنس، ميزان آشنايي و علت مراجعه كاربران در ميزان درك كيفيت عرصه هاي همگاني مؤثر هستند.