تدوين راهنماي طراحي شهري دوست دار كودك

امروزه ضرورت توجه به اقشار آسيب پذير اجتماعي خاصه كودكان در فرايند طراحي و برنامه ريزي شهر، از مهمترين مقولاتي است كه توجه بيشينه صاحبنظران و مديران مديريتي شهر را به خود معطوف داشته است. از سويي ديگر، مناسب سازي محيط شهر براي كودكان از طريق راهكارهاي طراحي شهري، نشانگر احساس مسئوليت جامعه حرفه اي معماري و شهرسازي نسبت به كودكان بوده و موجب آموزش و مسئوليت پذيري در كودك و نوجوان مي شود؛ چراكه ايجاد محيط مناسب براي كودك و نوجوان هزينه چنداني را دربرنمي گيرد و تنها نياز به آگاهي، توجه و احساس مسئوليت در مسئولان و متخصصان دارد. بر اين اساس، در اين مقاله با رويكرد بنيادي و مساله محور، و با بهره گيري از روش «توصيفي- تحليلي» و روش «استدلال منطقي» و همچنين سياست پژوهي به بررسي ابعاد شهرهاي دوستدار كودك پرداخته و تدوين راهنماي طراحي شهري شهرهاي دوستدار كودك را مدنظر قرار داده است. در پايان نيز به اجمال، اصول و معيارهاي طراحي شهرهاي دوستدار كودك مورد اشاره قرار مي گيرد.