تدوين اصول رويكرد درون زا در آموزش معماري

امروزه تأثيرات محيط هاي كالبدي بر الگوي رفتاري انسان امري شناخته شده و مسلم مي باشد . از آن جا كه معماران به عنوان يكي از تأثيرگذارترين عوامل در كيفيت محيط هاي كالبدي انسان ساخت شناخته مي شوند ، اهميت نقش نظام آموزش معماري، به مثابه نظامي براي رشد و پرورش معماران محرز مي گردد . غلبه بر مسائل موجود د ر نظام فعلي آموزش معماري در ايران همواره از دغدغه هاي محققان و انديشمندان بوده است و تاكنون راهكارها و رويكردهاي آموزشي متفاوتي براي رفع مسائل نظام آموزشي يا اجزائي از آن مطرح گرديده است؛ در بسياري از موارد اين راهكارها ترجمان رويكردهاي آموزشي تعريف شده در خارج از كشور بوده كه انطباق زيادي با ساختارهاي موجود آموزش معماري نداشته يا به صورت بخشي به موضوعات و مسائل نگريسته است. لذا در جهت رفع موضوعات مطرح شده و نظر به ماهيت چند وجهي رويكرد توسعه درون زا و تأكيد اين رويكرد به توسعه در چهارچوب ساختارها و پتانسيل هاي موجود ، در مقاله حاضر به بررسي امكان بهره گيري از پتانسيل هاي اين الگوي توسعه در جهت اعتلا و رفع مسائل و مشكلات موجود نظام آموزشي پرداخته شده و با بهره گيري از روش هاي تحقيق مشابه سازي و استدلال منطقي به تعريف مدلهاي مفهومي از موضوعات مورد بحث و نهايتا تدوين اصول و مؤلفه هاي اين رويكرد آموزشي در آموزش معماري پرداخته شد .