تاثير عامل جغرافياي اقليم گراي شهري و طبيعي بر داستان كوتاه نويسندگان خوزستان (با تاكيد بر داستان هاي بهرام حيدري)

اقليم جنوب ايران با تنوع فرهنگي و طبيعت خاصي كه دارد، منبع الهام فوق العاده اي براي فضاسازي در داستان است. وجود نخلستان، شط و دريا، نفت و صنعت، و حتي گرما كه از زمينه هاي بومي جنوب است، نويسندگان اين خطه را بر آن داشته است كه در آثار خود از اين نعمات خدادادي بهره ببرند و با اين شيوه نوعي تشخص سبكي به آثار خويش بدهند. در واقع خوزستان به عنوان مهم ترين قطب ادبيات اقليمي ايران، بعد از انقلاب و جنگ و به دليل مهاجرت نويسندگانش ضربات بسياري متحمل شد. همچنين با توجه به شتاب تحولات اجتماعي، اقتصادي و سياسي و به تبع آن تحولات فرهنگي در دهه هاي اخير، ضرورت بررسي اين تحولات، به خصوص در ادبيات، بيش از پيش حس مي شود. هدف ما از پژوهش حاضر، بررسي و تحليل داستا نهاي كوتاه بهرام حيدري يكي از نويسندگان اقليم گراي خوزستان و بررسي نقش جغرافيا و محيط زندگي شهري در آثار اوست.