مباني مسئوليت مدني شهرداري ها در رابطه با كاركنان و مستخدمان

شهرداريها از جمله مهمترين نهادهاي جامعه مدني هستند كه در قانون اساسي در چهارچوب حاكميت قرار دارند و در عرصه هاي اجتماعي، محلي و شهري جزء ساختارهاي مهم مشاركتي و توسعه محسوب مي شوند. شهرداريها از جمله مهمترين ضرورت هاي نظام اجتماعي محسوب مي شوند كه الزاماً با ساختاري كه تنها از طريق مداخله مردم امكان پذير است نمايان مي گردد و به دليل وجود اين روابط گسترده و نزديك با جامعه و اشخاص، بستر مناسبي براي ورود خسارات و عدم رعايت توازن قدرتي از يكسو و اخلال در عملكرد شهرداريها از سوي ديگر فراهم مي گردد. كه بايد با تعيين مبنايي حقوقي و متناسب با شرايط و اوضاع و احوال خااص اين سازمان، حتي المقدور از ورود خسارات جلوگيري نمود يا تدابيري انديشيد تا در صورت ورود خسارت به بهترين نحو جبران شوند. لذا در اين پژوهش با توسل به روش تحليلي - توصيفي و نظريه پردازي سعي دارد كه موضوع مباني مسئوليت مدني در موضوع خسارات وارده از سوي شهرداريها و همچنين موضوع مسئول جبران خسارات در روابط ميان شهرداريها و كاركنان و مستخدمان را بيان كند.