بررسي تطبيقي تجارب در زمينه سازگاري رواني در ادراك آسايش حرارتي در فضاهاي عمومي شهري

فضاهاي شهري عرصه اجتماعي تعامل شهروندان هستند كه بايد همه مردم بتوانند در آن به فعاليت بپردازند؛ موفقيت يك فضاي عمومي شهري نيز در جذب هرچه بيشتر شهروندان است. راحتي و آسايش يكي از عوامل كليدي در ميزان و نوع حضور افراد در يك فضاي عمومي شهري است كه بر اساس مطالعات انجام گرفته مهم ترين عامل اثرگذار بر راحتي، دما و حرارت محيط است كه شرايط آسايش مربوطه تحت عنوان آسايش حرارتي مطرح مي شود، اما مانند آنچه درباره منظر شهري گفته مي شود، احساس حرارتي با ادراك آن متفاوت است و ادراك در اثر معنا بخشيدن در ذهن افراد متفاوت خواهد بود. سازگاري از مهم ترين عوامل موثر بر ادراك آسايش حرارتي است كه وقوع آن در مطالعات مربوط به فضاهاي داخل بارها تاييد شده است. تنوع گسترده عوامل محيطي در فضاهاي باز، بر خلاف شرايط داخلي، اين مهم را برجسته تر مي سازد. سازگاري به سه دسته فيزيكي، فيزيولوژيكي و رواني تقسيم مي شود كه در اين مقاله به بخش رواني آن پرداخته شده است. با توجه به جديد بودن مفاهيم مطرح شده در اين پژوهش، در دسته مطالعات بنيادي قرار مي گيرد. لذا هدف اصلي مقاله بسط مفاهيم و طرح مساله جايگاه و عوامل موثر بر سازگاري رواني در جهت نيل به آسايش حرارتي در فضاهاي باز شهري است. در اين راستا در گام اول از طريق روش تحقيق توصيفي، مباني و تعاريف مربوط به موضوع آورده شده و در گام بعدي باتوجه به فقدان تجارب مشابه در مطالعات و پژوهش هاي داخل كشور، با استفاده از روش تحقيق تطبيقي، كليه تجارب موجود و در دسترس جهاني با محوريت مسائل روانشناسي سازگاري حرارتي جمع آوري و دسته بندي شده اند و سپس به تشريح تعدادي از بهترين تجارب مذكور پرداخته شده و در نهايت با جمع بندي تجارب، مجموعه عوامل موثر بر سازگاري رواني در جهت نيل به آسايش حرارتي ارائه شده است. در پايان نيز پس از تحليل تجارب بررسي شده، مجموعه خلاء هاي موجود در زمينه موضوع، براي تكميل در قالب پژوهش هاي آتي و فرضيه پيشنهادي مبني بر وجود ارتباط بين «حس تعلق» و «سازگاري رواني در جهت نيل به آسايش حرارتي» در فضاهاي عمومي شهري پيشنهاد شده است.