تأثير كارآفريني اجتماعي بر عملكرد سازمان به واسطه سبك رهبري تحول گراي مديران در سازمان هاي مردم نهاد شهرستان كرمان

سـازمان هـاي غيردولتـي يا مردم نهاد تحـت عنـوان NGO با عناوين مختلف و ويژگيهاي مشابه تقريباً در همه كشورهاي توسعه يافته و كمتر توسعه يافته جهت كاهش معضلات اجتماعي و بهبود كيفيت زندگي در سطح محلـي، ملـي و بـين المللـي فعال مي باشند و هرچه تمايل به كارآفريني اجتماعي و انگيزه هايي كه باعث مي شود تا سازمان كارآفرينانه تر عمل كند، در آن سازمان وجود داشته باشد، آن سازمان عملكرد بالاتري خواهد داشت و با توجه اينكه رهبران تحول آفرين در سازمان بانيان تغيير و تحول هستند در نتيجه باعث ايجاد خلاقيت و نوآوري و بروز رفتارهاي كارآفرينانه در سازمان و طبعا افزايش عملكرد سازمان مي گردند. تحقيق حاضر پژوهشي است كاربردي، توصيفي، پيمايشي و كمي كه در جامعه آماري شامل سازمان هاي مردم نهاد شهرستان كرمان انجام پذيرفته است. تأثير مستقيم كارآفريني اجتماعي بر عملكرد سازماني در تحقيق حاضر مورد بررسي قرار گرفته است. همچنين تأثير غير مستقيم كارآفريني اجتماعي بر عملكرد سازماني نيز از طريق متغير ميانجي رهبري تحول آفرين ارزيابي شده است. حجم نمونه آماري پژوهش با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي تعداد 285 نفر از كاركنان شاغل در اين سازمان ها انتخاب شدند و ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ روش ﻧﻤﻮﻧﻪ ﮔﻴﺮي ﺗﺼﺎدﻓﻲ، ﻣﻴﺎن آن ﻫﺎ ﺗﻮزﻳﻊ ﮔﺮدﻳـﺪ. تجزيه و و تحليل اطلاعات با استفاده از روش مدل سازي معادلات ساختاري با رويكرد نرم افزارهاي AMOS و SPSSانجام پذيرفت وﺑﺪﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﺸﺨﺺ ﮔﺮدﻳﺪ ﻛﻪ كارآفريني اجتماعي ﺑـﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد سازمان ﺗﺄﺛﻴﺮ ﻣﺜﺒـﺖ و ﻣﻌﻨـﺎداري دارد. ﺑﻨﺎﺑﺮ ﻳﺎﻓﺘﻪ ﻫﺎي ﺗﺤﻘﻴﻖ، ﻣﺴﻴﺮ ﻏﻴﺮﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﺄﺛﻴﺮ كارآفريني اجتماعي ﺑﺮ ﻋﻤﻠﻜﺮد از ﻃﺮﻳـﻖ متغير ميانجي رهبري تحول آفرين ﻧﻴﺰ ﻣﻌﻨﺎدار ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ