فرايند جهاني شدن و تاثير آن بر توسعه شهري- منطقه اي (مطالعه موردي: چابهاردر جنوب شرق ايران)

شهري شدن جهان و جهاني شدن شهرها مهمترين وجه زندگي اجتماعي هزاره سوم ميلادي است. صرف نظر از تبعات منفي جهاني شدن،كليه شهرها درصدد پيوند به شبكه شهرهاي جهاني، به منظور بهره گيري از مزاياي جهاني شدن مي باشند. شهرهاي ايران نيز به دليل تاخير در پيوند با اقتصاد جهاني، سياستهاي خارجي و به تبع آن مشكلات ناشي از عدم سرمايه گذاري خارجي در كشور؛ با مشكلات بسياري در روند جهاني شدن مواجه اند كه اين وضعيت در شهرهاي مرزي كشور به دليل شرايط ژئوپوليتيكي خاص آنها دو چندان شده است. هدف اين پژوهش سنجش وضعيت چابهار در فرايند جهاني شدن و توان توسعه آن مي باشد. به منظور دستيابي به اين هدف، با استفاده از تكنيكهاي پرسشنامه اي و مصاحبه با 380 نفر از شهروندان، چشم انداز مناسبي از توانايي ها و پتانسيلهاي محلي درباره كاركرد عوامل مختلف و ارتباط آن با فرايند جهاني شدن با استفاده از آزمون همبستگي مورد تحليل قرار گرفت. نتايج اين تحقيق نشان داد كه همبستگي ميان توسعه ارتباطات با فرآيند جهاني شدن بالاتر از حد متوسط و توسعه مسكن متوسط؛ و توسعه امور مالي؛ حمل و نقل، اشتغال و درآمد در حد بسيار زياد است. همبستگي اين عوامل نشان مي دهد كه اگر بتوانيم امكانات، جريانها و محدوديتهاي توسعه منطقه در زمينه هاي مختلف را با نيروها و جريانهاي جهاني شدن همگام سازيم، توسعه موارد ذكر شده و حل مسائل و مشكلاتي مرتبط با آن در بندر چابهار ممكن خواهد بود