استفاده از الگوريتم ژنتيك در تعيين مؤلفه‌هاي برهم‌كنش الگو‌هاي ضريب فعاليت در استخراج مايع - مايع

به‌تازگي روش‌هاي بهينه‌سازي، به‌طور گسترده در محاسبات تعادل فازي استفاده شده‌است. از بين اين روش‌ها، مي‌توان از الگوريتم ژنتيك براي محاسبۀ مؤلفه‌هاي برهم‌كنش دوتايي الگو‌هاي ضريب فعاليت در سامانه‌‌هاي تعادلي استفاده كرد. در اين مطالعه، با استفاده از الگوريتم ژنتيك، مؤلفه‌هاي برهم‌كنش 5 الگو ضريب فعاليت شامل مارگولس 2 مؤلفه‌‌اي،3 مؤلفه‌‌اي، ويلسون، NRTL و UNIQUAC براي 20 سامانۀ‌ تعادلي سه‌جزئي (آب + اسيدهاي كربوكسيليك + حلال‌هاي آلي) شامل 126 خط رابط حساب شده است. اندازه‌هاي مؤلفه‌هاي برهم‌كنش دوتايي اين الگو‌ها به‌همراه ميانگين انحراف مربع ريشه (RMSD) گزارش شده‌است. مقادير ميانگين RMSD سامانه‌‌ها به‌ترتيب الگو‌هاي مذكور 0.0298، 0.0067، 0.0114، 0.0025 و 0.0052 شده است. نتايج حاكي از اين است: به‌جز الگوي مارگولس 2 مؤلفه‌‌اي، بقيۀ الگو‌ها دقت نسبتاً مناسبي دارند. با مقايسۀ ميانگين RMSD مقالات در الگو‌هاي NRTL و UNIQUAC مقدارها به ترتيب از 0.0124 و 0.0181 به 0.0025 و 0.0052 بهبود يافته‌اند.