اصلاح مدل نظري برش‌پذيري سنگ براي ديسك Vشكل با درنظرگرفتن شعاع لبه تيغه

برش‌‌پذيري سنگ همواره به‌عنوان يكي از پارامتر‌هاي تأثيرگذار در انتخاب و طراحي ابزار برش و پيش‌بيني عملكرد ماشين‌هاي حفار مكانيكي شناخته‌شده است. روش‌هاي ميداني، آزمايشگاهي و نظري ازجمله روش‌هايي هستند كه در تعيين برش‌‌پذيري سنگ كاربرد دارند. در اين تحقيق، مدل نظري برآورد نيروهاي برش سنگ با ديسك‌هاي Vشكل با لحاظ كردن شعاع لبه تيغه اصلاح شد. به‌منظور اعتبارسنجي مدل پيشنهادي از داده‌هاي واقعي آزمون برش خطي بزرگ‌مقياس سنگ ارائه‌شده در تحقيق بالجي و توماچ (2012) و آزمون t در سطح اطمينان 99% استفاده شد. نتايج نشان داد كه مقادير برآورد شده نيروهاي برش با مقادير واقعي همبستگي قوي دارد و با توجه به بزرگي مقدار P از 0.01=α هردو روش به‌طور متوسط مقادير يكساني را اندازه‌گيري مي‌كنند. براي بررسي اثر شعاع لبه تيغه‌هاي ديسكي بر نيروهاي برش، از مدل پيشنهادي استفاده شد. نتايج نشان داد كه به ازاي زاويه ثابت لبه، افزايش شعاع لبه سبب افزايش نسبت نيروهاي برش تيغه‌هاي كُند به تيز مي‌شود. همچنين با افزايش عمق نفوذ، تأثير شعاع لبه تيغه‌هاي ديسكي بر نيروهاي برش كاهش يافت و نزديك به نيروهاي برش تيغه‌هاي تيز شد. از سوي ديگر افزايش زاويه لبه موجب افزايش غيرخطي نيروهاي برش تيغه‌هاي ديسكي كُند به ازاي عمق نفوذ ثابت شد.