تأثير اجراي مدل مراقبت مشاركتي بر شدت افسردگي، اضطراب و استرس بيماران پس از آنژيوپلاستي عروق كرونر

زمينه و هدف: بيماري عروق كرونر و اقدامات درماني مرتبط با آن مانند آنژيوپلاستي، مي تواند منجر به بروز مشكلات هيجاني و عاطفي همچون افسردگي، اضطراب و استرس در بيماران شود كه تاثيرات منفي بر روند بهبودي بيمار خواهد داشت. مطالعه حاضر با هدف تعيين تأثير اجراي مدل مراقبت مشاركتي بر شدت افسردگي، اضطراب و استرس بيماران پس از آنژيوپلاستي عروق كرونر انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه ي حاضر يك كارآزمايي باليني مي باشد. 50 بيمار تحت عمل آنژيوپلاستي عروق كرونر مراجعه كننده به بخش هاي ويژه و داخلي جراحي يكي از بيمارستان هاي شهر اصفهان در سال 1394 به روش در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه 25 نفري مداخله و كنترل قرار گرفتند. مدل مراقبت مشاركتي شامل مراحل انگيزش، آماده سازي، درگيرسازي و ارزشيابي طي 5 جلسه گروهي 6045 دقيقه اي و پيگيري تلفني در طول 3 ماه براي گروه مداخله اجرا شد. داده ها با استفاده از مقياس افسردگي، اضطراب و استرس42 DASS قبل از مداخله و يك ماه پس از اتمام آن در دو گروه جمع آوري گرديد. تجزيه وتحليل داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري تي مستقل، تي زوج و كاي اسكوئر تحت نرم افزار SPSS نسخه 18 صورت گرفت. يافته ها: در گروه مداخله پس از اجراي مدل مراقبت مشاركتي ميانگين نمره افسردگي از 3/7±31/6 به 5/03±6/3 (0/001 P)، ميانگين نمره اضطراب از 3/04±32/6به4/1± 6/2 (0/001 P) و ميانگين نمره استرس از 3/3±32/2 به 4/8 ±8/5 (0/001 P) كاهش يافت. اين تفاوت نسبت به گروه كنترل معني دار بود. (0/001 P) نتيجه گيري: يافته ها نشان داد مدل مراقبت مشاركتي مي تواند منجر به كاهش افسردگي، اضطراب و استرس بيماران پس از آنژيوپلاستي عروق كرونر شود. بنابراين اين مدل مي تواند به عنوان يك روش مراقبتي مؤثر مورد استفاده قرار گيرد.