محاسبه گنجايش آب انتگرالي با استفاده از جريان شيره آوندي در درختان پسته

گنجايش آب انتگرالي يا IWC به عنوان يكي از معيارهاي جديد فراهمي آب خاك، از ضرايب وزني تعريف شده براي در نظر گرفتن محدوديت هاي فيزيكي مختلف استفاده مي كند. همچنين اين قابليت را دارد كه از پاسخ گياهي نيز براي استخراج ضريب وزني استفاده نمايد. در اين پژوهش پس از اعمال تيمارهاي آبياري قطره اي سطحي (DI) و زيرسطحي (SDI) و اندازه گيري ويژگي هاي فيزيكي خاك و توزيع رطوبت و شوري ناحيه ريشه، سعي شد كه ضمن محاسبه IWC با خصوصيات فيزيكي خاك، از جريان شيره آوندي (SF) به عنوان يك پاسخ گياهي، براي استخراج ضريب وزني در محاسبه IWC استفاده شود. نتايج نشان داد كه مقدار SF در طول دوره آبياري كاهش يافت و ميزان كاهش در سامانه DI بيشتر از SDI بود. با توجه به حجم يكسان آب آبياري در اين دو تيمار، اختلافات مذكور ناشي از چگونگي توزيع رطوبت و املاح در ناحيه ريشه در اين دو سامانه و بيان كننده مزيت آبياري  SDIدر فراهمي آب خاك بود. محاسبه معيارهاي فراهمي آب نشان داد كه با اعمال محدوديت شوري از طريق رابطه گرانولت   در سامانه DI و SDI به ترتيب 0.0557 و 0.0545  به دست آمد؛ اما IWC  به دست آمده از SF ( )، 0.176 و 0.191 و نزديك به IWC بدون اعمال شوري (0.188) بود. تابع شوري ونگنوختن اثر شوري را به صورت منطقي تري در  اعمال كرد ( به ترتيب 0.146 و 0.151) و مشاهده شد كه علاوه بر كاهش كمتر در IWC، مقدار انرژي جذب واحد آب نزديك به  بود. اين يافته نشان مي دهد كه ضرايب وزني در نظر گرفته شده براي اعمال محدوديت هاي فيزيكي در  از نظر انرژي جذب و ميزان فراهمي آب بهترين برآورد را از شرايط فيزيكي خاك دارد. بر پايه تمامي معيارهاي فراهمي آب خاك، سامانه آبياري SDI آب قابل استفاده بيشتري و انرژي جذب آب كمتري را نسبت به DI نشان داد.