تعيين ارزش غذايي، قابليت هضم دانه، غلاف و پوسته دانه باقلا با استفاده از روش‌هاي آزمايشگاهي

لازمه استفاده بهينه از اجزاي و پسماند باقلا در تغذيه دام آگاهي از كيفيت و تركيبات مغذي آن مي باشد. هدف از اين تحقيق تعيين ارزش غذايي، انرژي متابوليسمي، قابليت هضم شكمبه اي و بعد از شكمبه اي در اجزاي مختلف باقلا Vicia faba L. به صورت خام و فرآوري شده با اوره و ملاس با استفاده از روش‌هاي in situ و in vitro بود. نتايج نشان داد كه تركيبات شيميايي، پتانسيل و نرخ توليد گاز، ماده آلي قابل هضم، انرژي متابوليسمي، و اسيد‌هاي چرب كوتاه زنجير بين اجزاي مختلف باقلا داراي اختلاف معني‌دار هستند. همچنين نتايج نشان داد كه فرآوري غلاف باقلا با 3 درصد ملاس و 1.5 درصد اوره به دليل فراهمي همزمان و مناسب اسكلت كربني و منبع نيتروژن موجب كاهش ميزان الياف نامحلول در شوينده‌ي اسيدي آن و به عبارتي افزايش قابليت هضمي آن شد. براساس نتايج حاصل، بيشترين ميزان قابليت هضم ماده آلي در ماده خشك و انرژي متابوليسمي در اثر عمل‌آوري غلاف باقلا با 4.5% ملاس و 1.5% اوره (4.5 + 1.5 درصد ماده خشك) مشاهده گرديد. با افزايش سطح ملاس قابليت هضم ماده خشك در غلاف باقلا در كل دستگاه گوارش افزايش يافت. دانه باقلا داراي ارزش غذايي بيشتري نسبت به ساير اجزاي آن بوده و مقدار فيبر در پوسته دانه بيشتر بود. به طور كلي دانه باقلا با پروتئين حدود 24.71 درصد و انرژي قابل متابوليسم 8.94 مگاژول بركيلوگرم داراي ارزش غذايي خوبي براي تغذيه دام است. ليكن غلاف باقلا نيز ارزش تغذيه‌اي مناسبي به عنوان منبع فيبر غير‌‌علوفه‌اي براي نشخواركنندگان دارد.