مقايسه روش هاي GBLUP و بيزي در برآورد ارزش هاي اصلاحي ژنومي با معماري هاي مختلف ژنتيكي

انتخاب ژنومي با استفاده از نشانگرهاي با تراكم بالا، بخصوص SNPهايي كه كل ژنوم را پوشش مي دهند و اغلب در عدم تعادل پيوستگي با QTLهاي مجاور خود قرار دارند، ارزش ژنتيكي كل را پيش بيني مي كند. اين پژوهش با هدف بررسي تأثير عواملي چون تراكم نشانگرها، تعداد QTL، وراثت پذيري صفت و نوع توزيع اثر QTL بر صحت برآورد ارزش هاي اصلاحي ژنومي با استفاده از داده هاي شبيه سازي در گوسفند انجام گرفت. به همين منظور ژنومي متشكل از سه كروموزوم، هر يك به طول 100 سانتي مورگان با سه مقدار وراثت پذيري براي صفت مورد بررسي (0.1، 0.3 و 0.5) و سه پنل نشانگري (500، 1000 و 1500) در سه سطح تعداد QTL (50، 100 و 150) با دو اثر توزيع يكنواخت و گاما براي QTL شبيه سازي شدند. صحت ارزش هاي اصلاحي ژنومي برآورد شده با استفاده از پنج روش GBLUP، بيزA، بيزB، بيزC و بيز LASSO مورد مقايسه قرار گرفتند. نتايج اين تحقيق نشان داد كه هر چه تراكم نشانگر و وراثت پذيري صفت افزايش يافته و تعداد QTL مؤثر بر صفت كمتر باشد، صحت ارزش اصلاحي برآورد شده بالاتر خواهد بود. در بين روش هاي آماري زماني كه تعداد QTL مؤثر بر صفت پايين است و توزيع اثر QTL گاما در نظر گرفته شد، پيش بيني ارزش هاي اصلاحي ژنومي با روش بيزB عملكرد بهتري داشت.