استفاده از نمره ديسيپليني تجمعي در بلوك‌هاي ادغام يافته براي جلوگيري از حذف دروس

زمينه و هدف: يكي از چالش‌هاي برنامه ادغام‌ يافته، نحوه ارزيابي و نمره‌دهي آن مي‌باشد. هرچند محاسبه يك نمره براي كل بلوك در راستاي اهداف برنامه آموزشي ادغام‌ يافته است، حذف سيستماتيك مطالعه دروس به ويژه درباره ديسيپلين‌هايي كه ارزش واحدي كمتري دارند، نگراني جدي ايجاد مي‌كند. در مطالعه حاضر تجربه دانشگاه علوم پزشكي تهران در زمينه ارزيابي دانشجويان در بلوك‌هاي ادغام‌ يافته و نمره‌دهي آن‌ها ارايه ‌گرديد.   روش كار: دانشجويان در انتهاي سال اول چهار بلوك ‏«مولكول و سلول بافت، تكوين، عملكرد قلب، گردش ‏خون و خون تنفس» ‏را پشت سر گذاشتند. هر بلوك شامل آناتومي، فيزيولوژي، بافت‌شناسي و جنين‌شناسي بود. در پايان هر بلوك نمره كلي آن به عنوان عملكرد دانشجو گزارش شد. در پايان سال تحصيلي نيز نمرات ديسيپليني تجمعي بر اساس نمرات وزن‌دهي شده هر يك از ديسيپلين‌ها در تمام بلوك‌ها محاسبه و اعلام گرديد.   يافته‌ها: تعداد دانشجوياني كه در پايان سال تحصيلي حد نصاب قبولي ديسيپليني را كسب نكردند، به ترتيب در ديسيپلين‌هاي بافت‌شناسي، آناتومي، جنين‌شناسي و فيزيولوژي 15، 17، 44 و 3 نفر بودند. اين دانشجويان بايد قبل از شروع سال تحصيلي بعدي در آزمون ديسيپليني پايان سال شركت مي‌كردند.   نتيجه‌گيري: مقايسه تعداد دانشجوياني كه در ديسيپلين‌هايي با تعداد واحد كم (مانند جنين‌شناسي) موفق به كسب حد نصاب قبولي نشدند، با تعداد دانشجوياني كه در ديسيپلين‌هايي با تعداد واحد بيشتر (مانند فيزيولوژي) نمره قبولي را كسب نكردند، نشان مي‌دهد كه برخي از دانشجويان از مطالعه دروس كم‌واحد صرف‌نظر مي‌كنند. در نظر گرفتن نمره ديسيپليني تجمعي در كنار نمره بلوكي مي‌تواند موجب كاهش حذف سيستماتيك دروس در بلوك‌هاي ادغام يافته گردد.