بررسي سامانه‏هاي مديريت يادگيري الكترونيكي در دانشگاه‏هاي علوم پزشكي ايران و چند كشور پيشرفته

زمينه و هدف: هسته مركزي هر سيستم يادگيري مبتني بر وب، وجود يك سامانه نرم‌افزاري آنلاين است كه سيستم مديريت يادگيري الكترونيكي ناميده مي‏شود. وجود چنين سامانه‏اي در هر دانشگاه حداقل شرط لازم براي به كارگيري و توسعه روش‏هاي يادگيري مبتني بر وب است. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي فراواني به كارگيري سامانه‏هاي مديريت يادگيري الكترونيكي در دانشگاه‏هاي علوم پزشكي ايران و مقايسه آن با دانشگاه‏هاي كشورهاي پيشرفته بود.   روش كار: مطالعه توصيفي تحليلي حاضر به شكل مقطعي و در سال 1393 انجام گرفت. جمعيت مورد مطالعه شامل دانشگاه‏هاي علوم پزشكي ايران (به شكل سرشماري و در مجموع 52 دانشگاه) و دانشگاه‏هاي چهار كشور پيشرفته انگليسي زبان شامل آمريكا، كانادا، استراليا و انگلستان بود. در بخش كشورهاي پيشرفته، 58 دانشگاه‏ به صورت تصادفي از ميان 580 دانشگاه شناخته شده‌تر در كشورهاي ذكر شده انتخاب گرديد. اطلاعات به صورت توصيفي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت.   يافته‌ها: از 52 دانشگاه علوم پزشكي ايران، 33 دانشگاه (5/63 درصد) فاقد هر گونه سامانه مديريت يادگيري الكترونيكي براي به كارگيري در دوره‏هاي آموزشي منجر به مدرك تحصيلي بودند. از ميان 19 دانشگاه (5/36 درصد) داراي سامانه مديريت يادگيري الكترونيكي، 11 دانشگاه سامانه Moodle ، 3 دانشگاه سامانه طراحي شده در شركت‏هاي داخلي، 4 دانشگاه سامانه ATuter و 1 دانشگاه سامانه Decebo داشتند. در 16 دانشگاه‏ علوم پزشكي ايران از سامانه‏هاي كد باز و در 3 دانشگاه از سامانه‏هاي تجاري استفاده شده بود. در بخش دانشگاه‏هاي كشورهاي پيشرفته، تمام 58 دانشگاه (100 درصد) مورد بررسي واجد سامانه مديريت يادگيري الكترونيكي براي دوره‏هاي منجر به مدرك بودند. از اين ميان، 30 دانشگاه داراي سامانه Blackboard ، 13 دانشگاه داراي سامانه Moodle ، 8 دانشگاه داراي سامانه Canvas ، 1 دانشگاه داراي سامانه Desire2learn و 1 دانشگاه داراي سامانه Sakai بودند. 2 دانشگاه در مرحله تبديل سامانه خود قرار داشتند و 3 دانشگاه نيز از سيستم MOOC برخوردار بودند.   نتيجه‌گيري : دانشگاه‏هاي علوم پزشكي ايران از نظر ميزان برخورداري از سامانه‏‏هاي مديريت يادگيري الكترونيكي فاصله قابل توجهي با دانشگاه‏هاي كشورهاي پيشرفته انگليسي زبان دارند. مديران آموزشي و فن‌آوري اطلاعات در دانشگاه‏هاي ايران بايد نسبت به پر كردن اين فاصله به ويژه در دانشگاه‏هاي سطح يك اقدامات جدي مبذول دارند.