رضايتمندي دانشجويان از آموزش توسط گروه استادان در دانشگاه علوم پزشكي بابل در سال 1392

زمينه و هدف: يكي از روش‌هاي ارزشيابي به منظور انتخاب و اصلاح شيوه‌هاي تدريس در دانشگاه‌ها، ارزيابي نظرات دانشجويان است. تدريس توسط گروه استادان از شيوه‌هاي مرسوم در مراكز دانشگاهي است. در اين مطالعه رضايتمندي دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي بابل از ارايه دروس توسط گروه استادان ارزيابي گرديد.   روش كار: در مطالعه توصيفي تحليلي حاضر 461 نفر از دانشجويان رشته‌هاي مختلف دانشگاه علوم پزشكي بابل كه آموزش به صورت گروهي را تجربه كرده بودند، به طور تصادفي انتخاب گرديدند و با تكميل پرسش‌نامه‌اي كه روايي و پايايي آن تأييد شده بود، در مطالعه شركت نمودند. پرسش‌نامه حاوي 19 سؤال و بر پايه مقياس ليكرت در پنج سطح «خيلي زياد، زياد، متوسط، كم و خيلي كم» بود كه در سال تحصيلي 91-1390 در اختيار دانشجويان قرار گرفت. از آزمون‌هاي t و ANOVA براي مقايسه‌هاي آماري و از نرم‌افزار SPSS جهت تجزيه و تحليل داده‌ها استفاده گرديد.   يافته‌ها: 2/8 درصد دانشجويان مخالفت نسبي و 4/0 درصد از دانشجويان تمايل بسيار زيادي به اين شيوه تدريس نشان دادند. بيشترين درصد فراواني پاسخ‌ها (9/56 درصد) در محدوده «متوسط» قرار گرفت و حدود 5/34 درصد از دانشجويان نسبت به تدريس توسط گروه استادان تمايل بالايي داشتند. دانشجويان دندان‌پزشكي بيشترين و دانشجويان علوم آزمايشگاهي كمترين تمايل به اين روش تدريس را اعلام نمودند. همچنين دانشجويان بالاتر تمايل كمتري به اين شيوه تدريس نشان دادند. اختلاف معني‌داري ترم‌هاي بين پاسخ دانشجويان دختر و پسر در خصوص اين شيوه آموزشي مشاهده نشد.   نتيجه‌گيري : به نظر مي‌رسد دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي بابل مخالفت محسوسي با تدريس توسط گروه استادان نداشتند. با اين وجود در جهت اصلاح مشكلات جزيي موجود، بازنگري در روش اجراي اين شيوه ارايه دروس ضروري به نظر مي‌رسد.