نگرش دانشجويان پرستاري نسبت به آموزش مجازي و ارتباط آن با سبك‌هاي يادگيري

زمينه و هدف: امروزه مقوله آموزش مجازي به عنوان آموزش از راه دور مورد توجه بسيار قرار گرفته و فرصت آموزش در خارج از مرزهاي يك كشور يا دولت را براي همگان ايجاد نموده است. موفقيت آموزش مجازي بدون در نظر گرفتن ديدگاه افراد نسبت به آن، امكان‌پذير نيست. با اين وجود، نگرش دانشجويان موضوعي است كه كمتر در مطالعات منتشر شده مورد توجه قرار گرفته است. مطالعه حاضر به بررسي نگرش دانشجويان پرستاري نسبت به آموزش مجازي و ارتباط آن با سبك يادگيري پرداخت. روش كار: اين پژوهش از نوع توصيفي تحليلي بود كه در آن 114 نفر از دانشجويان مقاطع كارشناسي و كارشناسي ارشد رشته پرستاري دانشكده پرستاري و مامايي رازي كرمان به روش سرشماري انتخاب شدند. اطلاعات نمونه‌ها با استفاده از پرسش‌نامه‌‌هاي اطلاعات دموگرافيك، سبك يادگيري Gaziano و پرسش‌نامه پژوهشگر ساخته نگرش به آموزش مجازي جمع‌آوري گرديد. در نهايت، داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آمار توصيفي (ميانگين و انحراف معيار) و تحليلي (آزمون‌هاي Independent t و تحليل واريانس، ضريب همبستگي Pearson و مدل رگرسيون خطي) در نرم‌فزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. 05/0 P به عنوان سطح معني‌داري در نظر گرفته شد. يافته‌ها: ميانگين نمرات نگرش دانشجويان به آموزش مجازي 34/0 ± 30/3 بود. بيشترين فراواني سبك يادگيري مورد استفاده در دانشجويان به ترتيب در سبك‌هاي ديداري، شنيداري و حركتي با 0/50، 2/27 و 8/22 درصد مشاهده شد. در تجزيه و تحليل رگرسيوني، سبك‌هاي ديداري (009/0 = P، 27/0 = b) و شنيداري (008/0 = P، 17/0 = b) ارتباط معني‌داري با نگرش دانشجويان پرستاري به آموزش مجازي داشتند. نتيجه‌گيري: در مجموع، نگرش مثبتي نسبت به آموزش مجازي بين دانشجويان وجود داشت. همچنين، نگرش نسبت به آموزش مجازي در افراد با سبك‌هاي مختلف يادگيري، متفاوت بود. بنابراين توجه به نيازهاي فردي و تفاوت سبك‌هاي يادگيري فراگيران در آموزش مجازي امري ضروري به نظر مي‌رسد.