تبيين درك استادان و دانشجويان تحصيلات تكميلي در مورد ويژگي‌هاي آموزش اثربخش: دانشگاه علوم پزشكي كرمان

زمينه و هدف: ايجاد شواهد نظام مند و با رويكرد كيفي در آموزش اثربخش، كمتر مورد توجه بوده است. از اين رو، هدف از مطالعه حاضر، تبيين ديدگاه ها، تجربيات و ادراك دانشجويان تحصيلات تكميلي و استادان دانشگاه علوم پزشكي كرمان در مورد آموزش اثربخش و عوامل مرتبط با آن بود. روش كار: اين تحقيق يك پژوهش كيفي با روش تحليل محتوا و نمونه گيري هدفمند بود كه روي 32 نفر از دانشجويان تحصيلات تكميلي و 7 نفر از استادان دانشگاه علوم پزشكي كرمان انجام شد. يك راهنماي مصاحبه براي جمع آوري داده ها از طريق مصاحبه هاي گروهي و فردي عميق استفاده شد. پس از كسب رضايت نامه آگاهانه شفاهي، داده ها ضبط، دست نويس و به روش تحليل محتوا واكاوي شد. جهت حمايت از صحت و استحكام داده ها، معيار مقبوليت و تأييد پذيري لحاظ گرديد. يافته ها: دو درون مايه اصلي از ديدگاه دانشجويان تحصيلات تكميلي و استادان شامل عوامل مستقيم و غير مستقيم مرتبط با آموزش اثربخش استخراج شد. عوامل مستقيم شامل عوامل مرتبط با دانشجو، استاد، محيط آموزشي و عوامل انگيزشي بود. عوامل غيرمستقيم، عوامل مربوط به سيستم آموزشي كشور، سيستم ارزشيابي، پايش دانشجو و عوامل اقتصادي بودند. نتيجه گيري: دانشجويان تحصيلات تكميلي و استادان بر اين باور بودند كه آموزش اثربخش، امري پيچيده است كه عوامل كلان مانند ويژگي هاي سيستم آموزشي كشور و عوامل خرد مانند ويژگي هاي دانشجويان و استادان بر آن تأثير مي گذارند. همچنين، يك تناقض بين درك مربيان و دانشجويان از نقش آنان وجود داشت. مربيان معتقد بودند كه دانشجويان مسؤول يادگيري و خود انگيزگي هستند و دانشجويان بيان كردند كه اين مسؤوليت اصلي مربي است. اين موضوع مهم بايد در هنگام برنامه ريزي براي آموزش اثربخش در نظر گرفته شود.