چالش‌هاي پيش روي آموزش پروسيجرهاي پرستاري از ديدگاه دانشجويان پرستاري: يك مطالعه كيفي

زمينه و هدف: آموزش باليني در پرستاري از لحاظ اهميت، به عنوان قلب آموزش حرفه اي بيان مي گردد. يكي از مهارت هايي كه از طريق باليني آموزش داده مي شود، پروسيجر يا رويه هاي پرستاري است. مطالعات نشان داده اند، حتي دانشجوياني كه از نظر تئوري آگاهي كاملي دارند، قادر به ارايه مراقبت و انجام مستقل مهارت ها در بالين مددجويان نمي باشند. بنابراين، مطالعه حاضر با هدف آشكار شدن مشكلات و چالش هاي پيش روي دانشجويان پرستاري در آموزش پروسيجرهاي پرستاري انجام شد. روش كار: اين مطالعه با رويكرد كيفي و روش توصيفي اكتشافي در سال 1394 انجام گرديد. 12 نفر از دانشجويان دانشكده پرستاري در مطالعه شركت كردند و نمونه گيري به صورت مبتني بر هدف تا رسيدن به اشباع داده ها صورت گرفت. روش جمع آوري داده ها، مصاحبه بود. تمام مصاحبه ها ضبط، دست نويس و به صورت خط به خط تحليل گرديد. جهت تجزيه و تحليل داده ها از روش تحليل محتواي مرسوم استفاده شد. يافته ها: 5 طبقه اصلي به همراه 17 زيرطبقه كه بيانگر تجارب دانشجويان از چالش هاي آموزش پروسيجرهاي پرستاري بود، از مصاحبه ها استخراج گرديد. طبقات عبارت از »گذر از پراتيك تا بالين، تناقض بين آموزش و عملكرد باليني، ترس ها، عملكرد مدرس باليني و ويژگي هاي فراگير « بود. نتيجه گيري: دانشجويان زماني به طور صحيح قادر به انجام پروسيجرهاي پرستاري هستند كه شرايط آموزش مناسبي براي آنان فراهم باشد. مواردي همچون توجه به رفتارهاي ورودي فراگيران، جذب و به كارگيري مدرسين باليني مجرب و تلاش در جهت بهبود محيط آموزش باليني، به برطرف نمودن چالش هاي بيان شده از سوي دانشجويان كمك مي نمايد.