مقايسه برنامه آموزشي دوره دستياري رشته پريودنتولوژي در ايران با دانشكده‌هاي دندان‌پزشكي معتبر آمريكا و كانادا

زمينه و هدف: هدف اصلي از انجام پژوهش حاضر، بررسي سيستم آموزشي دوره دستياري رشته لثه پزشكي ايران و مقايسه آن با دوره دستياري رشته لثه پزشكي در دانشكده هاي منتخب آمريكا و كانادا بود. روش كار: اين مطالعه از نوع توصيفي بود. ابتدا مستندات موجود در پايگاه وب و لينك هاي مرتبط با برنامه آموزشي مطالعه شد و سپس، برنامه هاي درسي دستياران رشته لثه پزشكي دانشگاه تبريز با دانشگاه هاي هاروارد، بوستون، مريلند و تورنتو مقايسه و تجزيه و تحليل گرديد. متغيرهاي مورد مطالعه شامل تعداد سنوات تحصيل، مدل آموزشي دندان پزشكي، برنامه كلي آموزشي، نوع واحدهاي گذرانده و ساعات درسي واحدهاي مربوط بود. يافته ها: برنامه آموزشي در همه دانشكده هاي منتخب به صورت درس محور و گذراندن دروس تئوري در سيستم استوماتولوژي به همراه دروس عملي ارايه مي گرديد؛ به طوري كه بر روي كارهاي تحقيقاتي تأكيد ويژه اي بود. دانشگاه هاروارد كار خود را در زمينه دانشگاهي، تحقيقاتي و كلينيكي ادامه مي داد. طول دوره از 45 تا 57 ماه متغير بود و دو مدرك پريودنتال به فارغ التحصيلان اعطا مي شد، اما تأكيد اصلي در دانشگاه تورنتو موضوعات تحقيقاتي و كلينيكي بود كه در دوره 36 ماهه به صورت درمان جراحي و يا غير جراحي ارايه مي گرديد. دانشگاه مريلند بالتيمور آموزش اعمال جراحي، تصحيح و بازسازي بافت هاي دهان، درمان ايمپلنت و جراحي لثه را در برنامه آموزشي خود داشت. گروه آموزشي پريودنتيكس دانشكده دندان پزشكي تبريز مشابه با برنامه دانشگاه تورنتو، دوره هاي ايمپلنت، پزشكي پريودنتال، مهندسي بافت نرم، جراحي هاي پلاستيك و جراحي هاي بازسازي دهان را برگزار مي كرد كه شامل 40 درس به مدت 2784 ساعت بود. نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه انباشتن اذهان دانشجويان فراگير دوره دستياري رشته لثه پزشكي با مباحث پزشكي، فيزيوپاتولوژي و استوماتولوژي، باعث كاهش كار كلينيكي و كاهش شديد كارهاي تحقيقاتي و مقالات علمي مي شود. بنابراين، بايد تلاش نمود تا با ارايه راهكارهاي جديد جهت يكسان سازي واحدهاي درسي رشته هاي تخصصي دندان پزشكي با دانشگاه هاي معتبر، رتبه علمي دانشكده هاي دندان پزشكي ايران پيشرفت نمايد. همچنين، اين امر باعث كارامدتر شدن دروه هاي فلوشيپ و تحصيلات تكميلي براي دانشجويان ايراني مي گردد.