مقايسه آموزش مجازي به صورت تركيبي (Blended) با روش كارگاهي در دانش و نگرش مرتبط با ارزيابي خطر پوسيدگي در دانشجويان دندان‌پزشكي

زمينه و هدف: رشد روزافزون تكنولوژي به صورت تركيب روش هاي سنتي با روش هاي جديد، مي تواند زمينه مناسبي را براي ارتقاي آموزش فراهم آورد. تحقيق حاضر با هدف مقايسه دانش و نگرش دانشجويان رشته دندان پزشكي در مورد »ارزيابي خطر پوسيدگي « پس از آموزش به روش كارگاهي و تركيبي (Blended learning) انجام شد. روش كار: در اين مطالعه مداخله اي كنترل شده، ابتدا 82 دانشجوي سال آخر رشته دندان پزشكي عمومي شركت كردند كه در نهايت، 78 نفر از آنان به دو روش كارگاهي (39 نفر) و آموزش تركيبي (39 نفر) تحت آموزش قرار گرفتند. در گروه تركيبي علاوه بر آموزش چهره به چهره، دسترسي به سايت طراحي شده و مطالب آنلاين وجود داشت. پرسش نامه محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافيك جهت بررسي دانش و نگرش ارزيابي خطر پوسيدگي قبل و بعد از دوره آموزشي، مورد استفاده قرار گرفت. ميانگين نمرات دانش قبل و بعد از كارگاه در دو گروه با استفاده از آزمون هاي Repeated measures ANOVA و Paired t در نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. 050/0 gt; P به عنوان سطح معني داري داده ها در نظر گرفته شد. يافته ها: 78 نفر (كل افراد = 82 نفر) در مطالعه شركت كردند. يافته ها نشان داد كه ميانگين نمره آگاهي در گروه كارگاهي در پس آزمون (61/1 ± 35/13) نسبت به نمره پيش آزمون (06/3 ± 00/7) به طور معني داري بيشتر بود (050/0 P). در گروه آموزش مجازي (تركيبي)، ميانگين نمره آگاهي در پس آزمون (43/1 ± 71/14) نسبت به نمره پيش آزمون (20/2 ± 12/8) افزايش يافت (050/0 P). با لحاظ كردن نمره پايه، تفاوت معني داري بين نمره آگاهي دو گروه در پس آزمون مشاهده نگرديد. در حيطه نگرش، دانشجويان دو گروه معتقد بودند كه اين كارگاه منجر به افزايش دانش آن ها در زمينه ارزيابي خطر پوسيدگي شد و ارزيابي خطر پوسيدگي در كلينيك آموزشي مفيد بود. نتيجه گيري: هر دو روش به طور معني داري باعث بهبود دانش و نگرش گرديد. بيشتر دانشجويان روش آموزش تركيبي را در زمينه ارزيابي خطر پوسيدگي، مفيد دانستند. پيشنهاد مي شود اين روش به عنوان مكمل تدريس براي دانشجويان رشته دندان پزشكي عمومي مورد استفاده قرار گيرد.