مقايسه تأثير سه روش آموزشي (كاوشگري، بر بالين بيمار و رويكرد رايج آموزش باليني) بر يادگيري باليني مراقبت‌هاي ويژه دانشجويان پرستاري

زمينه و هدف: با توجه به اهميت ارتقاي آموزش پرستاري، نياز به استفاده از روش هايي است كه توانايي ايجاد دانش و مهارت لازم را در دانشجويان داشته باشد. از اين رو، پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير سه روش آموزشي كاوشگري، آموزش بر بالين بيمار و رويكرد رايج آموزش باليني بر يادگيري باليني دانشجويان پرستاري انجام شد. روش كار: اين مطالعه نيمه تجربي در فاصله ماه هاي مهر تا اسفند سال 1393 در بخش ICU ( Intensive care unit )بيمارستان ولي عصر (عج) اراك انجام شد. نمونه هاي پژوهش، 60 دانشجوي رشته پرستاري بودند كه به روش سرشماري انتخاب و به طور تصادفي به سه گروه 20 نفره تقسيم شدند. پس از اجراي پيش آزمون، گروه شاهد به روش رايج و گروه هاي مداخله يك گروه به روش كاوشگري و گروه ديگر به روش آموزش بر بالين به مدت 10 روز تحت آموزش قرار گرفتند. در پايان كارآموزي، از هر سه گروه آزمون گرفته شد و پرسش نامه هاي مربوط تكميل گرديد. در نهايت، داده ها با استفاده از آزمون هاي آماري آناليز واريانس، Independent t و Paired t مورد تجزيه تحليل قرار گرفت. يافته ها: يافته ها نشان داد كه ميانگين نمره كل كه از جمع نمره مهارت هاي باليني و حيطه شناختي به دست آمد، بعد از مداخله در سه گروه آموزشي با يكديگر اختلاف آماري معني داري داشت [0001/0 = P، 2 = df (Degree of freedom)، 75/136 = F]. پس از تست فرضيه همگني واريانس ها و استفاده از آزمون تعقيبي GamesHowell، يافته ها حاكي از آن بود كه بعد از مداخله، نمره كل آموزش بر بالين (0001/0 P) و آموزش كاوشگري به طور معني داري بالاتر از رويكرد رايج آموزش باليني بود (0001/0 = P). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه دو روش آموزش كاوشگري و آموزش بر بالين بيمار، باعث ارتقاي مهارت هاي باليني دانشجويان شده است. از اين رو، پيشنهاد مي شود تا براي ارتقاي يادگيري باليني دانشجويان، از اين دو روش در آموزش باليني بيشتر استفاده گردد.