رابطه بين سبك‌هاي يادگيري (مدل Kolb) با الگوي تدريس انطباقي (مطالعه موردي: دانشجويان مركز علمي كاربردي جهاد دانشگاهي زاهدان، نيم‌سال دوم سال تحصيلي 94-1393)

زمينه و هدف: آگاهي از ماهيت و انواع سبك هاي يادگيري فراگيران، به مدرسان كمك مي كند تا روش آموزش خود را متناسب با سبك يادگيري دانشجويان تغيير دهند و به بازدهي آموزشي مورد نظر دست يابند. بنابراين، هدف اصلي از انجام پژوهش حاضر، بررسي رابطه سبك هاي يادگيري دانشجويان با الگوي تدريس انطباقي بود. روش كار: مطالعه حاضر، توصيفي از نوع همبستگي بود كه به شيوه نمونه گيري طبقه اي تصادفي، تعداد 250 دانشجوي مركز علمي كاربردي جهاد دانشگاهي زاهدان از طريق پرسش نامه سبك هاي يادگيري Kolb و تدريس انطباقي مورد مطالعه قرار گرفتند. براي تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي Pearson و رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته ها: مقدار ضرايب همبستگي سبك هاي يادگيري جذب كننده، واگرا، انطباق يابنده و همگرا با الگوي تدريس انطباقي به ترتيب 810/0، 765/0، 795/0 و 809/0 بود (001/0 P). همچنين، بر اساس نتايج رگرسيون، از بين سبك هاي يادگيري به ترتيب سبك همگرا با 491/0 = beta; و سبك واگرا با 300/0 = beta;، بيشترين تأثير را بر الگوي تدريس انطباقي داشت (001/0 P). نتيجه گيري: با توجه به همبستگي مثبت و معني دار سبك هاي يادگيري با الگوي تدريس انطباقي، به كارگيري اين روش تدريس كه مبتني بر فعاليت هاي يادگيري محور، ارزيابي نيازهاي فراگيران، مشاركت دادن فراگيران در فرايند تدريس و انعطاف پذيري براي توسعه شخصي مي باشد، به مدرسان مراكز آموزشي پيشنهاد مي شود.