مشكلات برنامه‌هاي آموزش مداوم پزشكان عمومي و راه‌هاي برطرف شدن آن از ديد اعضاي هيأت علمي

زمينه و هدف: در بيشتر مطالعات انجام شده، ميزان موفقيت برنامه هاي آموزش مداوم در كشور از نظر شركت كنندگان مناسب ارزيابي نشده است. با توجه به اين كه در طي بررسي هاي صورت گرفته، مطالعه اي از ديد سخنرانان (يكي از عوامل تأثيرگذار و ذي نفع در اين موضوع) يافت نشد، مطالعه حاضر با هدف بررسي مشكلات برنامه هاي آموزش مداوم پزشكان عمومي و راه هاي برطرف شدن آن از ديد سخنرانان برنامه هاي مذكور انجام گرديد. روش كار: اين پژوهش به صورت كيفي و با مشاركت 15 نفر از اعضاي هيأت علمي داراي سابقه سخنراني در برنامه هاي آموزش مداوم، در سال ۱۳۹4 انجام شد. انتخاب مشاركت كنندگان به روش مبتني بر هدف و جمع آوري اطلاعات به روش بحث گروهي متمركز بود. تمام گفتگوها ضبط شد و استخراج يافته ها به شيوه تحليل محتواي استقرايي صورت گرفت. يافته ها: تحليل داده ها منجر به استخراج سه درون مايه (حوزه مشكل)، 12 طبقه، 42 زيرطبقه و 68 راه حل پيشنهادي گرديد. داده ها در سه درون مايه »كاهش انگيزه براي حضور در برنامه ها (مشتمل بر 4 طبقه)، اثربخشي پايين برنامه هاي اجرا شده (مشتمل بر 5 طبقه) و اثربخش نبودن ارزشيابي برنامه ها (مشتمل بر 3 طبقه) « نمايان شد. نتيجه گيري: بايد انگيزه اصلي پزشكان عمومي از شركت در برنامه هاي آموزش مداوم، به سمت اصلاح عملكرد حرفه اي سوق داده شود. به نظر مي رسد امكان پذيري مداخله در حوزه روش اجرا و ارزشيابي برنامه از حوزه انگيزه شركت كنندگان بيشتر است. برگزاري كارگاه هاي آموزشي روش تدريس براي اعضاي هيأت علمي، بهبود اطلاع رساني از اهداف و تقويم برگزاري برنامه ها، به كارگيري كارگاه آموزشي به جاي سخنراني، تغيير ملاك ارزشيابي ها از رضايت سنجي به سنجش اصلاح عملكرد و بازخورد دادن نتايج ارزشيابي ها، از جمله موارد تأثيرگذار در اثربخشي برنامه ها مي باشد.