منابع استرس تحصيلي در دانشجويان دانشكده مديريت و اطلاع‌رساني پزشكي

زمينه و هدف: دوران دانشجويي از موقعيت هاي استرس زاي مهم به شمار مي رود. مطالعات قبلي اثرات زيانبار استرس را بر سلامت جسمي و رواني دانشجويان نشان داده اند. پژوهش حاضر با هدف تعيين منابع استرس تحصيلي و ارتباط آن با متغيرهاي دموگرافيك در دانشجويان دانشكده مديريت و اطلاع رساني پزشكي شيراز انجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع مقطعي بود. نمونه هاي پژوهش را 95 دانشجو (65 زن و 30 مرد) با ميانگين سني 80/2 ± 9/21 سال (در محدوده 18 تا 30 سال) تشكيل داد كه با روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار جمع آوري اطلاعات، پرسش نامه استرس تحصيلي (Academic stress questionnaire يا ASQ) بود. داده ها با استفاده از روش هاي آمار توصيفي و آزمون هاي Independent t، ضريب همبستگي Pearson و ANOVA مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: بر اساس يافته ها، بعد »دشواري محيط كار، خانواده و دانشگاه « بيشترين ميانگين نمره (31/2 ± 02/4) و بعد »دشواري تعامل در دانشگاه « كمترين ميانگين نمره (84/1 ± 61/2) منابع استرس را به خود اختصاص داد. بين سن و بعد »دشواري محيط كار، خانواده و دانشگاه « ارتباط منفي معني داري مشاهده شد (026/0 = r، 01/0 = P). ميانگين نمره دانشجويان سال دوم در ابعاد »دشواري عملكرد تحصيلي در كلاس « (03/0 = P) و »دشواري عملكرد تحصيلي در بيرون كلاس « (04/0 = P) به طور معني داري از ساير ابعاد بيشتر بود. بيشترين منابع استرس در بعد »دشواري محيط كار، خانواده و دانشگاه « مشاهده شد و اين بعد در افراد جوان تر اهميت بيشتري داشت. نتيجه گيري: توصيه مي شود در برنامه هاي آموزشي و مشاوره اي دانشجويان به اين موضوع مهم توجه بيشتري شود.