پيش‌بيني سبك‌هاي يادگيري با استفاده از ميزان عزت نفس در دانشجويان

زمينه و هدف: سبك يادگيري يك رفتار عادتي و متمايز براي كسب دانش، مهارت يا بازخوردها مي باشد كه از طريق مطالعه يا تجربه كسب مي شود. كليد اصلي، درگير كردن فراگيران در يادگيري و فراگيري هرچه بيشتر مطالب توسط آن ها، شناسايي ترجيحات و سبك هاي يادگيري آنان و همچنين، شناسايي عوامل تأثيرگذار بر اين متغيرها است. در اين راه بايد تلاش كرد كه متغيرهاي پيش بيني كننده سبك هاي يادگيري به دقت شناسايي شوند تا بتوان شرايط آموزشي را بهسازي نمود. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعيين ارتباط سبك هاي يادگيري در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي كرمان با ميزان عزت نفس آن ها بود. روش كار: در اين پژوهش توصيفي -تحليلي مقطعي، 343 دانشجو شركت داشتند كه بر اساس نمونه گيري سهميه اي وارد مطالعه شدند. ابزارهاي جمع آوري داده ها، پرسش نامه اي مشتمل بر سه بخش اطلاعات دموگرافيك، نسخه دوم پرسش نامه سبك يادگيري Kolb (Kolb learning style inventory يا LSI) و پرسش نامه عزت نفس Rosenberg (SelfEsteem Rosenberg Scale) بود. جهت تجزيه و تحليل داده ها، از آزمون هاي 2c، ضريب همبستگي Spearman، رگرسيون لجستيك و رگرسيون خطي استفاده شد. يافته ها: ميانگين سني افراد مورد مطالعه، 96/2 ± 41/21 سال بود. 3/44 درصد از دانشجويان سبك يادگيري جذب كننده داشتند. علاوه بر اين، 9/60 درصد دانشجويان از عزت نفس ضعيفي برخوردار بودند. ارتباط آماري معني داري ميان سبك هاي يادگيري و ميزان عزت نفس دانشجويان مشاهده نشد. همچنين، يافته هاي مربوط به پيش بيني كننده هاي سبك هاي يادگيري نشان داد كه تنها جنسيت شاخص پيش بيني كننده در تعيين سبك هاي يادگيري بود. نتيجه گيري: از آن جايي كه نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه عزت نفس دانشجويان با نوع سبك يادگيري ارتباطي ندارد، بنابراين مدرسان مي توانند مستقل از اين شاخص ها، به ارزيابي سبك هاي يادگيري دانشجويان بپردازند.