بررسي تعلل‌ورزي تحصيلي و ابعاد آن در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تبريز و ارتباط آن با عملكرد تحصيلي

زمينه و هدف: تعلل ورزي اغلب به عنوان يك تأخير عمدي و غير منطقي رفتار تعريف مي شود كه در ميان دانشجويان سراسر جهان يك پديده رايج به شمار مي رود. پژوهش حاضر با هدف تعيين ميزان تعلل ورزي تحصيلي در دانشجويان دانشگاه علوم پزشكي تبريز در نيم سال دوم سال تحصيلي 94-1393 و ارتباط آن با عملكرد تحصيلي انجام گرديد. روش كار: اين پژوهش از نوع مقطعي بود. جامعه مطالعه را كليه دانشجويان خوابگاهي دانشگاه علوم پزشكي تبريز و نمونه ها را 150 دانشجوي خوابگاهي اين دانشگاه تشكيل دادند. روش نمونه گيري از نوع غير احتمالي و ابزار به كار رفته، مقياس تعلل ورزي تحصيلي Solomon و Rothblum (Academic Procrastination Scale يا APS) بود. پايايي كل اين مقياس و ابعاد آن به روش ضريب Cronbach cent;s alpha در دامنه 41/0 تا 78/0 برآورد گرديد. داده ها با استفاده از آزمون هاي 2c و تحليل رگرسيون چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: بر طبق يافته ها، ميزان تعلل ورزي و ابعاد آن به ترتيب 3/35، 0/28، 7/30 و 3/31 درصد بود. نتايج آزمون 2c نشان داد كه تعلل در انجام تكاليف درسي، آماده سازي مقالات و نمره كل تعلل ورزي با عملكرد تحصيلي دانشجويان رشته پرستاري و مامايي ارتباط منفي معني داري داشت (01/0 P). بين نمره كل تعلل ورزي و ابعاد آن با عملكرد تحصيلي در نمونه كل دانشجويان ارتباط منفي معني داري مشاهده شد (01/0 P). نتايج تحليل رگرسيون چندگانه به روش گام به گام حاكي از آن بود كه نمره كل تعلل ورزي، بهترين پبش بيني كننده عملكرد تحصيلي مي باشد. نتيجه گيري: پژوهش حاضر تعلل ورزي تحصيلي را به عنوان شايع ترين عامل كاهش عملكرد تحصيلي دانشجويان مشخص نمود. بنابراين، انجام مطالعات تكميلي در جهت علل تعلل ورزي تحصيلي ضروري به نظر مي رسد.