بررسي محيط آموزشي دستياران داخلي بر اساس پرسش‌نامه D-RECT در دانشگاه علوم پزشكي شيراز در سال 94-1393: گامي در جهت اعتباربخشي گروه‌هاي آموزشي

زمينه و هدف: ارزيابي محيط آموزش باليني بايد به عنوان جزء جدايي ناپذير يك محيط آموزشي مطلوب مد نظر قرار گيرد. بر اين اساس، مطالعه حاضر با هدف ارزيابي محيط آموزشي دستياران دانشگاه علوم پزشكي شيراز در جهت اعتباربخشي گروه هاي آموزشي طي سال هاي 94-1393 انجام شد. روش كار: اين مطالعه از نوع تركيبي بود و در دو فاز به اجرا در آمد. نمونه آماري مطالعه را 50 دستيار تخصصي داخلي تشكيل دادند. فاز اول پژوهش به صورت كمي با استفاده از پرسش نامه DRECT (Dutch Residency Educational Climate Test) و فاز دوم به صورت كيفي با استفاده از مصاحبه نيمه ساختار يافته از همان گروه هدف انجام شد. روايي صوري پرسش نامه، با استفاده از نظر 5 متخصص آموزشي و پايايي آن به وسيله ضريب Cronbach s alpha (90/0 = alpha;) مورد تأييد قرار گرفت. داده ها با استفاده از همبستگي Pearson و آزمون Independent t در نرم افزار SPSS تجزيه و تحليل گرديد. يافته ها: يافته ها نشان داد كه بين حيطه هاي نقش استادان، آموزش رسمي، هدايت و ارزيابي و پيگيري و تصميم گيري براي درمان بيمار همبستگي معني داري وجود داشت. بيشترين ميزان همبستگي به حيطه آموزش رسمي و پيگيري و تصميم گيري براي درمان بيمار (001/0 = P) و كمترين ميزان همبستگي به نقش استادان و آموزش رسمي (009/0 = P) اختصاص داشت. نقاط قوت در تحليل كيفي شامل برگزاري منظم كلاس ها و گزارش صبحگاهي و برنامه ريزي منظم بود و از نقاط ضعف شناسايي شده مي توان به بازبيني محيط آموزشي، حجم بسيار كار درماني، كشيك هاي زياد، عدم وقت كافي براي مطالعه مباحث تئوري و عدم توجه به مهارت هاي تخصصي اشاره نمود. نتيجه گيري: نتايج نشان داد كه مديران گروه هاي آموزشي بايد با توجه به مطلوب نبودن همكاري و كار گروهي در گروه، گام هايي در جهت بهبود ارتقاي كيفيت آموزش بردارند.