بررسي روايي پيش‌بيني ميزان موفقيت دستياران دانشكده پزشكي مشهد در آزمون ارتقاي دستياري بر اساس نرم‌افزار Logbook الكترونيك

زمينه و هدف: با توجه به آيين نامه هاي آزمون ارتقاي دستياري، 50 درصد از نمره آزمون ارتقاي دستياري مربوط به ارزيابي درون دانشگاهي مي باشد كه 30 نمره از 150 نمره آن از طريق روش ارزيابي لاگ بوك (Logbook) محاسبه مي شود. با توجه به اهميت اين روش در ارزيابي دستياران، پژوهش حاضر به بررسي ارتباط فعاليت هاي آموزشي و عملي دستياران در طول سال تحصيلي با موفقيت آن ها در آزمون ارتقاي دستياري پرداخت كه توسط روش نوين ارزيابي لاگ بوك محاسبه مي گرديد. روش كار: اين مطالعه يك پژوهش توصيفي تحليلي بود كه بر روي 730 دستيار شركت كننده در آزمون ارتقاي دستياري صورت گرفت. ابتدا 244 دستيار بر اساس نمونه گيري طبقه اي و طبق جدول Krejcie و Morgan انتخاب شدند. سپس، نمرات هر يك از قالب جلسات لاگ بوك دستياران (كلاس هاي تئوري، گزارش صبحگاهي، مهارت علمي، درمانگاه، راند باليني، ژورنال كلاب (Journal club) و كنفرانس آموزشي) به تفكيك محاسبه گرديد و رابطه آن ها با نمره آزمون ارتقاي دستياري مورد بررسي قرار گرفت. پژوهش حاضر جهت تجزيه و تحليل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده نمود. يافته ها: ضريب همبستگي نمره آزمون ارتقاي دستياري با قالب جلسات لاگ بوك براي راند باليني (P 999/0 ، 04/0 = r)، كلاس تئوري (049/0 = P، 52/0 = r)، ژورنال كلاب (460/0 = P، 047/0 = r)، گزارش صبحگاهي (719/0 = P، 20/0 = r)، كنفرانس آموزشي (100/0 = P، 19/0 = r)، درمانگاه (144/0 = P، 09/0 = r) و مهارت هاي عملي (060/0 = P، 28/0 = r) به دست آمد و مدل مورد استفاده (Enter)، تنها 28 درصد از واريانس نمرات آزمون ارتقاي دستياري را توجيه كرد. نتيجه گيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه تنها كلاس هاي تئوري با موفقيت دستياران در آزمون ارتقاي دستياري رابطه معني داري داشت. اين نتايج حاكي از آن است كه يا سؤال هاي آزمون با فعاليت هاي آموزشي همخواني نداشت يا فعاليت هاي آموزشي تئوري و به دور از آموزش مهارت هاي باليني بود.