اهداي جسد و جايگاه وقف در آموزش پزشكي

زمينه و هدف: آناتومي سنگ بناي آموزش پزشكي به شمار مي رود كه از طريق كالبدشكافي جسد صورت مي گيرد. در واقع، جسد انسان كتابي است كه مي تواند زمينه هاي آموزشي فراواني را جهت آموزش صحيح طب براي دانشجويان پزشكي و پيراپزشكي فراهم آورد، اما كمبود جسد، يكي از اساسي ترين مشكلات دانشكده هاي پزشكي محسوب مي شود؛ موضوعي كه با وجود بالا بودن آموزش هاي تئوري، آموزش عملي مباحث آناتومي را با مشكل مواجه كرده است. روش كار: مطالعه حاضر با استفاده از منابع علمي، مقالات و گزارش هاي موثق، به بحث در مورد اهداي جسد و اهميت آن، موانع اهداي جسد و بررسي جايگاه وقف در رفع اين موانع پرداخت. يافته ها: تجارب به دست آمده از طريق كالبدشكافي با استفاده از جسد انسان، به مراتب برتر و بسيار متفاوت از آموزش هاي ارايه شده توسط جايگزين هاي مصنوعي مانند مولاژ و كتاب است. براي آموزش بهتر، نياز مداوم به اجساد وجود دارد. كمبود جسد در دانشگاه هاي علوم پزشكي، سال هاي متمادي است كه مورد بحث و اعتراض مدرسان آناتومي و دانشجويان پزشكي مي باشد. تهيه اجساد براي كالبدشكافي كار دشواري است و به نظر مي رسد نياز به فرهنگ سازي مناسبي دارد. همچنين، با در اختيار گذاشتن متوفيان مجهول الهويه سردخانه هاي پزشكي قانوني به دانشگاه هاي علوم پزشكي، هم مي توان گام مؤثري در جهت كسب علم برداشت و هم اجر معنوي براي متوفي به همراه دارد. نتيجه گيري: چراغ آناتومي را با وقف جسد مي توان روشن نگه داشت. اهداي جسد يك راه واقعي و تأثيرگذار جهت حمايت از پيشرفت هاي پزشكي براي زندگي بهتر نسل هاي آينده است. مسايل حقوقي، فرهنگي و مذهبي از جمله موانعي هستند كه در راه وقف جسد احساس مي شود. براي برداشتن اين موانع، ايجاد مؤسسات اهداي جسد، فرهنگ سازي و ايجاد آگاهي و انگيزش در جامعه، ضروري به نظر مي رسد.