بررسي تأثير شيوه‌هاي نوين آموزشي بر كيفيت يادگيري و به يادسپاري بلند مدت درس «بيماري‌هاي ارثي و اصول مشاوره ژنتيك»

زمينه و هدف: با توجه به معايب زياد روش تدريس به صورت سخنراني، لزوم جايگزيني آن با روش هاي فعال و مشاركتي در آموزش به شدت احساس مي شود. دانشجويان بهداشت عمومي با توجه به جذب در شبكه هاي بهداشت، نقش مهمي در غربال اختلالات ژنتيكي دارند. اين مطالعه با هدف تغيير شيوه آموزش و افزايش ماندگاري مطالب كاربردي پس از فراغت از تحصيل در ذهن دانشجويان كارشناسي بهداشت عمومي صورت گرفت. روش كار: مطالعه به صورت نيمه تجربي بر روي 20 نفر از دانشجويان رشته بهداشت عمومي دانشگاه علوم پزشكي زنجان انجام شد. درس اصول بيماري هاي ارثي و مشاوره ژنتيك با روشي تدريس گرديد كه تلفيقي از آموزش سنتي و نوين (استفاده از وبلاگ، پاورپوينت، بحث بر روي مسأله باليني در گروه هاي كوچك و آزمون هاي تكويني) بود. پس از برگزاري امتحان پايان ترم، به فاصله يك سال اقدام به برگزاري امتحان مجدد و نظرسنجي شد. نمرات و نظرسنجي دانشجويان با استفاده از آزمون Paired t در نرم افزار SPSS مورد ارزيابي قرار گرفت. يافته ها: ميانگين نمرات امتحان پايان دوره و يك سال پس از آن به ترتيب 25/17 و 10/11 به دست آمد كه اختلاف آن معني دار بود (004/0 = P). با اين وجود، دانشجويان بنا به اظهارات خودشان، بيش از 86 درصد موضوعات مطرح شده در كلاس را تا حدودي به ياد داشتند كه 45 درصد ايشان علت را آزمون هاي تكويني و 14 درصد آموزش مبتني بر حل مسأله (Problem based learning يا PBL) مي دانستند. مؤلفه هاي رضايت دانشجويان از تدريس بين دو بازه زماني گفته شده نيز، تفاوت معني داري را نشان نداد (196/0 = P). نتيجه گيري: آزمون هاي تكويني مستمر به علت تكرار مطالب در بازه هاي زماني كوتاه مدت و PBL در گروه هاي كوچك با پويايي ذهن دانشجويان و افزايش انگيزه به يادسپاري ناشي از مشاركت ايشان در بحث، سبب به خاطر سپاري بيشتر و طولاني مدت تر مطالب كاربردي در ذهن دانشجويان شد.