بررسي عوامل استرس‌زاي آموزش باليني از ديدگاه دانشجويان دانشكده پيراپزشكي فردوس

ﻣﻘﺪﻣﻪ: آﻣﻮزش ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ ﺑﺨﺶ اﺳﺎﺳﯽ آﻣـﻮزش ﭘﺮﺳـﺘﺎري اﺳـﺖ و ﺑـﺪون آن ﺗﺮﺑﯿــﺖ ﭘﺮﺳــﺘﺎران ﮐﺎرآﻣــﺪ و ﺷﺎﯾﺴــﺘﻪ ﻫــﺪﻓﯽ دور از دﺳــﺘﺮس اﺳــﺖ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺮسزاي ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، از دﯾﺪﮔﺎه داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن داﻧﺸﮑﺪه ﭘﯿﺮاﭘﺰﺷﮑﯽ و ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﻓﺮدوس اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. روش ﮐﺎر: اﯾﻦ ﭘﮋوﻫﺶ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ–ﻣﻘﻄﻌﯽ در ﻧﯿﻤﺴﺎل اول ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ 94- 1393 اﻧﺠﺎم ﺷﺪ، از ﻣﯿﺎن 137 داﻧﺸﺠﻮي ﻣﻘﻄﻊ ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﯽ ﭘﺮﺳﺘﺎري و اﺗﺎق ﻋﻤﻞ ﺻﻮرت ﮔﺮﻓﺖ. در ﻣﺠﻤﻮع 107 ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ وارد ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪﻧﺪ. اﺑﺰارﮔﺮدآوري اﻃﻼﻋﺎت ﺷﺎﻣﻞ: ﯾﮏ ﭘﺮﺳﺶﻧﺎﻣﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺧﻮد ﻣﺸﺘﻤﻞ ﺑﺮ دو ﺑﺨﺶ، ﻣﺸﺨّﺼﺎت ﻓﺮدي و ﺑﺨﺶ دوم ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﮥ اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺮس زاي ﺑﺎﻟﯿﻦ (داراي رواﯾﯽ ﻣﺤﺘﻮا و ﭘﺎﯾﺎﯾﯽ 0/85 ) ﺑﻮد. ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮه ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺖ از ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺮس زا(ﺷﺎﻣﻞ زﻣﯿﻨﻪﻫﺎي ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ ﻓﺮدي، ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﺮآﻣﯿﺰ، ﻣﺤﯿﻂ آﻣﻮزﺷﯽ، ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎي ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ) ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎي1 ﺗﺎ5 ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪ. دادهﻫﺎ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻧﺮم اﻓﺰار SPSS وﯾﺮاﯾﺶ 16 ﻣﻮرد ﺗﺠﺰﯾﻪ و ﺗﺤﻠﯿﻞ ﻗﺮارﮔﺮﻓﺖ. ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ: ﯾﺎﻓﺘﻪﻫﺎ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﺳﺘﺮس آورﺗﺮﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻮﺟﻮد در ﺑﺎﻟﯿﻦ از دﯾﺪﮔﺎه داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺷﺎﻣﻞ: اﺳﺘﺮس ﻧﺎﺷﯽ از اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ،ﺗﺠﺮﺑﻪﻫﺎي ﺗﺤﻘﯿﺮآﻣﯿﺰ، ﮐﺎرﻫﺎي ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ و ﻧﻬﺎﯾﺘﺎً ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦﻓﺮدي ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻣﯿﺎﻧﮕﯿﻦ ﻧﻤﺮه ﮐﻞ ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻧﯿﺰ 13/2±31/3 ﺑﻮد و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﻤﺮهﻫﺎ در ﻣﺤﺪوده 28 ﺗﺎ 54 (اﺳﺘﺮس ﻣﺘﻮﺳﻂ) ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ. ﻧﺘﯿﺠﻪﮔﯿﺮي: در ﻓﺮآﯾﻨﺪﻫﺎي آﻣﻮزش ﺑﺎﻟﯿﻨﯽ، ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪ ﮐﻪ داﻧﺸﺠﻮﯾﺎن رﺷﺘﻪﻫﺎي ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻋﻠﻮم ﭘﺰﺷﮑﯽ در ﻣﻌﺮض ﻋﻮاﻣﻞ اﺳﺘﺮس زاي زﯾﺎدي ﻗﺮار داﺷﺘﻪاﻧﺪ ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪاي ﮐﻪ اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﻧﻘﺶ ﻣﻬﻤﯽ در ﺟﻬﺖ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯿﺰان اﺳﺘﺮس و اﺿﻄﺮاب آﻧﺎن اﯾﻔﺎ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﮑﻪ زﻣﯿﻨﮥ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻧﺎﺧﻮﺷﺎﯾﻨﺪ، ﺧﻮد ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ اﺳﺘﺮس زاﺗﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ در اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ﭘﺲ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻣﺮ و ﺗﺒﯿﯿﻦ اﺑﻌﺎد ﻣﺨﺘﻠﻒ آن و اراﺋﮥ راهﮐﺎرﻫﺎﯾﯽ در اﯾﻦ زﻣﯿﻨﻪ ﺿﺮوري ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ.