مقايسه آموزش اصول اخلاق پرستاري بر دو اساس طرح حل مشكل و آموزش مرسوم

مقدمه: اخلاق در محيط آموزش پرستاري جايگاه ويژه اي دارد, به طوري كه سال ها جهت انتخاب يك روش كارآمد، آموزش اصول اخلاقي، چالش هاي زيادي موجود است. هدف اين پژوهش مقايسه آموزش اصول اخلاق پرستاري به دو روش حل مشكل و آموزش مرسوم است. روش كار: اين تحقيق تجربي با نمونه گيري تصادفي با همكاري 140دانشجوي كارشناسي پرستاري در دو گروه مداخله(72نفر) با آموزش مبتني بر طرح مشكل و گروه كنترل (70 نفر) با آموزش به روش مرسوم انجام شد. داده ها بر اساس ابزار سه بخشي پژوهشگري آماده و جمع آوري گشت كه بخش اول مربوط به اطلاعات دموگرافيك نمونه ها، بخش دوم مقياس اندازه گيري توانايي دانشجويان و بخش آخر بررسي رضايت يادگيري دانشجوها بود. تجزيه و تحليل داده ها به وسيله نرم افزار spss16 با استفاده از آزمون آماري توصيفي و تي تست انجام شد. يافته ها: نمره هاي توانايي تشخيص اخلاق پرستاري در گروه آموزش براساس حلّ طرح مشكل بيشتر از گروه كنترل بود. همچنين نتايج آزمون قبل و بعد آموزش براي هر دو گروه تفاوت معني دار داشت(0.05 P). طبق نتايج پژوهش, دانشجويان گروه مداخله نسبت به گروه كنترل از شيوه تدريس راضي تر بودند. بحث و نتيجه گيري: شيوه آموزش بر اساس طرح حل مشكل در عملكرد اصول اخلاقي و شيوه آموزش مرسوم بر نحوه يادگيري و رعايت اصول اخلاقي دانشجويان تأثير گذاراست، بنابراين مي توان در برنامه ريزي هاي آموزشي از شيوه آموزش مبتني بر طرح مشكل به عنوان روش يادگيري اصلي و از شيوه آموزش مرسوم به عنوان روش يادگيري جانبي اسنفاده كرد.