بررسي ارتباط بين جو اخلاقي و تمايل به حضور فعال در ميان پرسنل اتاق عمل و هوشبري جهرم (1397): بر اساس يك پژوهش توصيفي- مقطعي

مقدمه: در محيط درماني، جو اخلاقي به شرايطي گفته مي شود كه تصميم‌گيري اخلاقي را آسان مي كند. برخي محققان براين عقيده مي باشند كه ارتقاء فضاي اخلاقي در مؤسسات بهداشتي- درماني باعث واكنش بهتر در برابر استرس اخلاقي و ساير عوامل ايجاد كننده نارضايتي، در محيط كاري مي گردد. تحقيق حاضر با هدف «بررسي ارتباط بين جو اخلاقي و تمايل به حضور فعال در ميان پرسنل اتاق عمل و هوشبري جهرم در 1397» انجام پذيرفت. روش كار: اين پژوهش توصيفي مقطعي بر روي 50 نفر از پرسنل هوشبري و اتاق عمل بيمارستان‌هاي شهرستان جهرم به صورت سرشماري انجام گرفت. ابزار گردآوري اطلاعات شامل: سه پرسشنامه بود. پرسشنامه اول، مربوط به اطلاعات دموگرافيك، پرسشنامه دوم، مربوط به بررسي جو اخلاقي Olson و پرسشنامه سوم، تمايل به ماندگاري در كار بود. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از نرم افزار spss نسخه 21 و آزمون‌هاي آماري توصيفي (ميانگين، درصد و انحراف معيار) و آزمون‌هاي آماري استنباطي( ضريب همبستگي اسپيرمن و كروسكال واليس) صورت گرفت. يافته‌ها: 56 درصد افراد در اين بررسي پرسنل هوشبري و 44 درصد پرسنل اتاق عمل بودند. در پرسنل اتاق عمل ميانگين نمره جو اخلاقي اتاق عمل و تمامي حيطه‌هاي آن بالاتر از 3.5 و مطلوب بود. اما در پرسنل هوشبري ميانگين نمره جو اخلاقي اتاق عمل و تمامي زير مجموعه هاي آن كمتر از 3.5 و نامطلوب گزارش گرديد. در بين تمامي پرسنل، تنها ميانگين نمره متغير جو پزشكان با مقدار 3.45 كمتر از مقدار 3.5 و نامطلوب مي‌باشد. ميانگين نمره سطح ماندگاري در كار براي پرسنل اتاق عمل با ميزان 13.63 بيشتر از ميانگين اين نمره براي پرسنل هوشبري با ميانگين 13.53 است. طبق نتايج به دست آمده رابطه بين سطح تمايل به حضور فعال در كار با جو اخلاقي اتاق عمل و هيچ يك از حيطه‌هاي آن در ميان پرسنل ارتباط معنا‌دار مشاهده نشد (05/ 0 p). نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج حاصل از اين تحقيق، بين وضعيت جو اخلاقي و تمايل به حضور فعال در كار پرسنل اتاق عمل و هوشبري تفاوت معناداري گزارش نگرديد.