بررسي سطح آگاهي متخصصين باليني از شرايط قانوني و اخلاقي اخذ رضايت و برائت از بيماران (۱۳۹۷)

مقدمه: رعايت كردن فرايند استاندارد اخذ رضايت آگاهانه از بيماران ،در زمينه فعاليت هاي درماني مي تواند نقش مهمي در كاهش شكايت از پزشكان و ساير كادر درماني و در نتيجه كاهش مداخلات حقوقي و قضايي را داشته باشد. هدف از انجام اين تحقيق بررسي سطح آگاهي متخصصين باليني شهرستان جهرم از رضايت و برائت در بيماران (1397) مي‌باشد. روش كار: پژوهش حاضر مطالعه اي توصيفي - مقطعي است. 25 نفر از متخصصين باليني در سال 97 در اين تحقيق همكاري كردند. ابزار گرداوري اطلاعات در اين پژوهش پرسشنامه استاندارد رضايت و برائت بود. تجزيه و تحليل اطلاعات با استفاده از آزمون هاي آماري توصيفي و استنباطي صورت گرفت. يافته‌ها: ميانگين ميزان آگاهي افراد 2.44 ±11.12 بود. همچنين كم ترين ميزان آگاهي برابر 6 و بيشترين ميزان آگاهي برابر 16 بود. ميزان آگاهي 4 نفر (16درصد) در حد غير قابل قبول، 19 نفر (76 درصد) در حد متوسط و تنها 2 نفر (8 درصد) در حد قابل قبول بود. همچنين اكثريت قاطع متخصصين (91.7 درصد) داراي بيمه مسئوليت بوده و از حيث خطر پذيري، 39.1 درصد اظهار كرده بودند كه خطرپذير هستند در حالي كه 56.5 درصد اعلام كردند كه تا حدي خطر پذير مي باشند و تنها 4.3 درصد بيان كرده بودند كه خطرپذيري ندارند. نتيجه ‌گيري: نتايج اين پژوهش مشتمل بر آن بود كه 76 درصد افراد شركت كننده در اين تحقيق از آگاهي متوسط برخوردار هستند. آشنايي نداشتن به امر رضايت و برائت مي‌تواند مشكلاتي را براي جامعه پزشكي ايجاد نمايد و سلامت جامعه را به خطر بيندازد. در چنين اوضاعي پس لازم است كه آموزه ‌هاي قانوني به صورت برنامه‌هاي بازآموزي و كارگاه هاي آموزشي مدون جهت افزايش اطلاعات متخصصين باليني انجام گيرد.