نقش دانش ريشه‌شناسي در رهيافت فلسفي به واژه «حقّ» در قرآن كريم

واژۀ «حق» يكي از پركاربردترين واژه‌ها در قرآن كريم است كه با وجود وضوح ظاهري، معناي دقيق آن نيازمند ريشه‌شناسي است و در قرآن كريم، در بيش از 30 معناي مختلف، همچون: اللّٰه، پيامبر، قرآن، اسلام، عدالت، صدق، كعبه، حظّ و...، به كار رفته است كه نشانگر غموض مفهوم اين واژه در قرآن كريم است. در اين پژوهش با استفاده از دانش ريشه‌شناسي و معناشناسي تاريخي، ارتباط كاربردهاي متنوع اين واژه با محوريت اصل لغوي «وجود» تبين مي‌گردد. اين رهيافت نو به واژه «حق» ضمن تأييد پاره‌اي برداشت‌هاي فلاسفه از واژه حق، به مستند اصل اعتبار اجتهاد لغوي، مي‌تواند راهگشاي تفسير فلسفي بسياري از آيات ديگر در قرآن كريم باشد كه فلاسفه به خاطر دوري از متهم شدن به تفسير به رأي، به جهت عدم مبناي لغوي، به آن استناد نكرده‌اند. همچنين مي‌تواند تأثيري بر رتبه‌بندي موضوعات مختلف وجود از حيث اهميت و ثمرات آن داشته باشد.