انكشاف جهانِ مكان در معماري مسكوني هورامان تخت (ازمنظرهستي شناسانه)

بيان مسئله: انسان براي سكني‌گزيني و به تعبير هايدگر باشيدن بايستي اقدام به ساختن و بنا‌كردن نمايد و با اين عمل (ساختن)، جهان خود را در قالب مكان به تصوير كشيده و به آن ساختار مي‌دهد. باشيدن در ميان آسمان و زمين به معني «استقرار‌يافتن» در «ميانه‌ي چيزها» است، يعني عينيت‌بخشي وضعيت عمومي چونان مكاني انسان ساخت. بر اساس تفكرات هايدگر، وجود آدمي زماني مي‌تواند معنادار باشد كه انسان بتواند جهان را در قالب كليتي از كيفيت هاي واقعي (چهارگانه) در مكان انكشاف نموده و با محيط انس بگيرد در چنين حالتي است كه به سكني‌گزيني واقعي نايل مي‌آيد. با توجه به اينكه معماري تنها هنر ساختن مي‌باشد، مي‌تواند حقيقت مكان را در قالب چهارگانه گردآوري كرده و از طريق ساختن عيني سازد. سوال تحقيق: اين مقاله در قلمرو آراء پديدارشناسانه‌ي هايدگر در پي انكشاف جهانِ مكان در معماري مسكوني هورامان تخت درقالب جواب به دو پرسش، ١) آيا مكان هورامان تخت، جهاني را در خود جاي داده است؟ و٢) اگر جهاني را در خود جاي داده، با چه زباني مي‌توان آن را خوانش كرد؟ مي‌باشد. اهداف تحقيق: موضوع اصلي اين پژوهش بررسي امكان دست‌يابي به حقيقت اصيل مكان و سكني‌گزيدن در قالب انكشاف جهان در معماري مسكوني هورامان تخت ميباشد. به نظر مي‌رسد هورامان تخت مكاني مقدس است كه مفهوم خود را از آسمان گرفته و بر زمين مي‌نشاند و بواسطه ساختن و ايجاد مكان، انسان را به انديشيدن واداشته و جهان مردمان هورامان را درقالب چهار‌گانه (زمين، آسمان، زمينيان و آسمانيان) عيان مي‌سازد. روش تحقيق: پژوهش در حوزه‌ي روش‌شناسي، در دو حوزه‌ي كيفي و تفسيري تاريخي قرار مي‌گيرد. رويكرد كيفي، ريشه در پارادايم‌هاي تفسيري و انتقادي دارد، پژوهشگران كيفي معتقدند دنيا هيچ هستي جداگانه‌اي از فرد ندارد و هدف اصلي‌شان درك معناي است كه افراد به زندگي روزمره خود مي‌دهند. حوزه‌ي تفسيري پارادايم «ساخت گرا» بوده كه بر پايه تفسير و تفهم‌اند. هايدگر، فهم را وجهي از زمينه وجودي دانست كه سرچشمه‌اي تاريخي و فرا تاريخي دارند. اين سرچشمه به عنوان پيش فهم، هرگونه فهم ما را در امروز، شكل مي‌دهد. مهم ترين يافته‌ها و نتيجه‌گيري: يافته‌هاي اين پژوهش مي‌تواند زمينه دگرگوني در ساختارهاي امروزي مكان را فراهم آورده و مقدمات فراهم سازي حقيقت مكان را در جهت سكني‌گزيني واقعي و ايجاد معنا شكل دهد. معماري هورامان تخت، صورت ويژه‌اي از تصوير جهان است، تصويري از محيط كه زندگي در آن «روي مي‌دهد» را نه به شكل انتزاعي بلكه در پيكربندي شاعرانه و قابل دريافت، حاضر مي‌سازد.