تطبيق مباني تجلي وحدت و نمودهاي رنگين بازشوهاي سنتي(با تاكيد برتحليل دو عمارت سنتي در شيراز)

بيان مسئله: تجلي از اصطلاحاتي است كه در عرف، با آن، كيفيت بينش و دريافت خود را از درياي معرفت و شناخت حق تعالي و ظهور وي در عالم تعينات بيان مي‌كنند، و در هنرهاي وابسته به چنين انديشه‌اي نيز، اين تفكر، به گونه‌هاي مختلف نمود مي‌يابد. معماري سنتي ايران نيز به عنوان يك هنر وابسته از اين امر مستثني نيست. استفاده از شيشه‌هاي رنگين در جبهه اصلي رو به نور در عمارت هاي سنتي شيراز يكي از موضوعات وابسته به اين امر است. چالش ذهني محققان در اين پژوهش تغيير ماهيت رنگ‌ها به دليل تكثر آن‌ها هنگام عبور از آبگينه هاي رنگين بوده است، رنگ‌هاي سرد و گرم ويژگي هاي متفاوتي دارند كه تاثيرات آنها بر حس مكان و روحيات انسان متفاوت است و تفاوت تاثيرات آن‌ها با نور سفيد، فضا را در گير مي‌نمايد. سوال تحقيق: دخالت رنگين در فضاي سنتي چگونه توانسته است حس تعادل را برقرار كند؟ همچنين مقاله پيش رو عهده دار تبيين اين فرضيه است كه وحدتي ميان تناسب سرد و گرم از تكثر رنگ‌هاي تجلي يافته‌ي نور واحد، در پنجره هاي رنگي عمارت‌هاي سنتي ايران وجود دارد. همچنين با علم به اينكه عرفان به عنوان حركتي دروني از بنده به سوي خالق است مي توان گفت كه تجلي رنگ هاي پنجره‌هاي رنگين نيز نمودي از اين حركت است كه مباني اين دو قابل تطبيق هستند. اهداف تحقق: مهم‌ترين هدف پژوهش حاضر شناسايي جنبه‌ي جديدي از دلايل استفاده از شيشه‌هاي رنگي در معماري سنتي ايران است كه تا كنون كمتر بدان توجه شده است. روش تحقيق: پژوهش از نوع توصيفي تحليلي همراه با تحليل‌هاي كمي است، كه در بر پنجره‌هاي عمارت‌هاي سنتي در شهر شيراز انجام گرفته است. بدين شرح كه ابتدا مباني نظري از منابع اسنادي استخراج و سپس در نمونه ها مورد آزمون قرار گرفتند. مهم‌ترين يافته‌ها و نتيجه‌گيري تحقيق: در نهايت مباني عنوان شده در بخش اول با تناسبات رنگ‌هاي گرم به سرد در آبگينه هاي رنگين نمونه هاي مورد مطالعه تطبيق يافته است و پژوهش به تناسبي نزديك به يك كه مي توان آن را همان نمود تجلي وحدت و حس تعادل دانست، دست يافته است.