بررسي تأثير خصوصيات سيل ‌مبنا روي دقت رونديابي سيل در رودخانۀ كارون با استفاده از روش‏ هاي رونديابي هيدرولوژيكي

تحليل جريان غير ماندگار با استفاده از روش‏هاي رونديابي هيدروليكي و هيدرولوژيكي صورت مي‏گيرد. روش‏هاي رونديابي هيدرولوژيكي در عين حال كه دقت مناسبي دارند، نسبت به روش‏هاي رونديابي هيدروليكي بسيار ساده‏تر‏ و كم‏هزينه‏ترند و براي محاسبات رونديابي سيلاب، فقط به داده‏هاي مربوط به هيدروگراف (تغييرات دبي نسبت به زمان) ثبت‌شده در ايستگاه‏هاي هيدرومتري بالادست و پايين‏دست محدودۀ مطالعه‌شده نياز دارند. در پژوهش حاضر، به بررسي تأثير سيل ‌مبنا روي دقت رونديابي سيل در رودخانۀ كارون با استفاده از روش‏هاي رونديابي هيدرولوژيكي شامل روش ماسكينگام خطي، مقادير اجرايي، كانوكس و آت – كين اصلاح‌شده، پرداخته شده ‏‏است. به بياني، با استفاده از الگوريتم بهينه‏سازي ازدحام ذرات (PSO) و داده‏هاي 4 سيل مشاهداتي كه در ايستگاه‏هاي هيدرومتري ملاثاني (بالادست) و اهواز (پايين‏دست) رودخانۀ كارون ثبت شده ‏است، براي هر سيل، به‏صورت جداگانه پارامترهاي روش ماسكينگام خطي (X, K, Δt) بهينه‏يابي شده و براي محاسبۀ هيدروگراف خروجي تمامي سيل‏ها استفاده ‏شده ‏است. نتايج بيانگر آن است كه به دليل تأثير وسعت سيل‏گيري رودخانه‏ها روي پارامترهاي يادشده، چنانچه دامنۀ تغييرات دبي ورودي سيل ‌مبنا به دامنۀ تغييرات دبي ورودي سيل محاسباتي نزديك‌تر باشد، دقت روش‏هاي رونديابي هيدرولوژيكي در برآورد هيدروگراف خروجي افزايش مي‏يابد.