اثربخشي رفتار درماني ديالكتيك به شيوه گروهي بر خودكارآمدي مقابله با مشكلات در افراد سوء مصرف كننده مواد

زمينه و هدف: مشكلات ناشي از سوء مصرف مواد در بين مصرف كنندگان باعث كاهش خودكارآمدي جهت مقابله با مشكلات جسمي، اجتماعي و روانشناختي مي‌شود. بنابراين هدف از اين پژوهش تعيين اثربخشي رفتاردرماني ديالكتيكي به شيوه گروهي بر خودكارآمدي مقابله با مشكلات در افراد مراجعه كننده به مراكز اقامتي و نيمه اقامتي ترك اعتياد در شهر ياسوج بود. روش بررسي: مطالعه حاضر از نوع كارآزمايي باليني مي‌باشد. جامعه آماري را كليه بيماران وابسته به مواد مخدر مراجعه كننده به مراكز اقامتي و نيمه اقامتي ترك اعتياد شهر ياسوج در سال 1395ـ1394 تشكيل دادند، تعداد 40 بيمار به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي و كنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در اين پژوهش شامل پرسشنامه خودكارآمدي مقابله با مشكلات، چسني و همكاران بود. مداخله گروهي رفتار درماني ديالكتيك روي گروه آزمايش طي 8 جلسه يك ساعت و نيم به صورت يك بار در هفته اجرا شد، اما هيچ‌گونه مداخله‌اي بر روي گروه كنترل صورت نگرفت. پس از پايان مداخله از هر دو گروه(آزمايشي و كنترل) پس‌آزمون به عمل آمد. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري تحليل كوواريانس تك متغيره تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين و انحراف ‌معيار نمره پيش‌آزمون خودكارآمدي مقابله با مشكلات در گروه آزمايش17.70 ±80.35 و در گروه كنترل 4.64 ±76.70 بود. هم‌چنين ميانگين و انحراف‌ معيار نمره پس‌آزمون خودكارآمدي مقابله با مشكلات در گروه آزمايش 26.48 ±122.25 و در گروه كنترل 4.09 ±77.00 بود. يافته‌ها نشان داد رفتاردرماني ديالكتيك به شيوه گروهي، منجر به افزايش خودكارآمدي مقابله با مشكلات گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل شد(P 0.001). نتيجه‌گيري: رفتاردرماني ديالكتيكي مي‌تواند باعث افزايش خودكارآمدي مقابله با مشكلات بيماران بستري در مراكز ترك اعتياد مورد استفاده قرار گيرد. هم‌چنين متخصصان حيطه سلامت روان مي‌توانند از اين درمان به عنوان يك راهكار درماني مؤثر در درمان ساير مشكلات روانشناختي بيماران مبتلا به سوء مصرف مواد بهره ببرند.