مقايسه حافظه فعال، بازداري پاسخ و ابعاد سرشت و منش در بيماران رتينوپاتي ديابتي نوع 2 و همتايان عادي شهرستان تبريز

زمينه و هدف: مطالعات نشان داده است كه عملكرد شناختي در بيماران دچار رتينوپاتي ديابتي دچار نقص مي‌باشد. هدف از اين پژوهش تعيين و مقايسه حافظه فعال، بازداري پاسخ و ابعاد سرشت و منش در بيماران رتينوپاتي ديابتي نوع 2 و همتايان عادي شهرستان تبريز بود. روش بررسي: اين مطالعه يك پژوهش توصيفي‌ـ مقطعي از نوع پژوهش‌هاي مقايسه‌اي بود. جامعه آماري اين پژوهش 160 بيمار رتينوپاتي ديابتي نوع دو با دامنه سني 32 تا 55 سال مراجعه كننده به مركز ديابت شهر تبريز در سال 1397 بودند كه بر اساس نمونه‌گيري در دسترس تعداد 80 بيمار رتينوپاتي ديابتي نوع 2 در بيمارستان‌هاي شهر تبريز انتخاب شدند و با 80 فرد عادي همتا شدند، علاوه بر پرسشنامه ابعاد سرشت و منش كلونينجر به تكاليف حافظه كاري و بازداري پاسخ دادند. داده‌‌ها با استفاده از آزمون‌هاي آماري آناليز وارياني چند متغييره، لون و كالموگراف ـ اسميرنوف تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: تحليل داده‌ها نشان داد كه بين نمرات بيماران رتينوپاتي ديابتي نوع 2 و افراد عادي تفاوت معني‌داري در حافظه فعال، بازداري پاسخ و ابعاد سرشت و منش وجود داشت. بدين معني كه در حافظه و بازداري پاسخ عملكرد گروه عادي بهتر از وضعيت بيماران رتينوپاتي نوع 2 مي‌باشد و هم‌چنين در مولفه‌هاي پاداش وابستگي، پشتكار، همكاري و خود فراروي نيز عملكرد گروه عادي بهتر از گروه رتينوپاتي نوع 2 مي‌باشد(0.01 p)، ولي در مولفه آسيب‌پذيري بيماران رتينوپاتي نمره بالاتري نسبت به افراد عادي كسب كرده‌اند (0.01 p) و در مؤلفه نوجويي و خودراهبري نيز بين دو گروه تفاوت معني‌داري پيدا نشد(0.05 p). نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش حاضر مي‌توان گفت بيماران رتينوپاتي ديابتي از نظر شخصيتي منفعل‌تر و از نظر حافظه نسبت به همتايان خود ضعيف‌تر بوده و در رفتارهاي خود بازداري كمتري داشته و تكانشي‌تر رفتار مي كنند. در نتيجه پيشنهاد مي‌شود كه براي اين بيماران آموزش توانبخشي شناختي در نظر گرفته شود.