رويه ديوان اروپايي حقوق بشر درزمينه الغاي نابردباري مذهبي

يكي از دستاوردهاي مهمّ بشريت، رويكرد تجدّدگرايانه به مفهوم مذهب و تبديل آن از يك سياست تمام‌عيار دولتي به ايماني ذاتاً شخصي بوده است. حق بر آزادي مذهب در زمره حقوق بنيادين بشري است كه در اسناد حقوق بشري جهاني و منطقه‌اي موردِشناسايي و حمايت قرار گرفته است؛ بااين‌حال بايد اذعان داشت اولاً به‌دليل ماهيت و ذات حقوقي‌اش در عرصه بين‌المللي مشروط به پذيرش دولت‌ها بوده و ثانياً رويكرد دولت‌هاي مختلف نسبت به آن باتوجه‌به شرايط سياسي، اجتماعي و فرهنگي حاكم بر آنها متفاوت مي‌باشد. اين حق در اروپا تحت حمايت كنوانسيون اروپايي حقوق بشر و نهاد تضمين‌كننده آن يعني ديوان اروپايي حقوق بشر قرار دارد. در اين پژوهش برآنيم تا ضمن بررسي تعهدات بين‌المللي دولت‌ها در حوزه حمايت از آزادي مذهب، با تحليل آراي ديوان اروپايي حقوق بشر، رويه ديوان را درزمينه الغاي نابردباري مذهبي و تبيين و تحديد حق بر آزادي مذهب ارزيابي نماييم. ازآنجاكه نابردباري‌ مذهبي يكي از قديمي‌ترين دلايل درگيري‌هاي بين‌المللي است، الگوبرداري از رويه عملي ديوان اروپايي مي‌تواند در كاهش برخوردها و ارتقاي صلح و امنيت بين‌المللي و منطقه‌اي مؤثر و سازنده باشد.